Van The Great Alpine Road rijden Maarten en ik Victoria uit en New South Wales in, into the Snowy Mountains! Yep, ze hebben hier sneeuw, en die ligt er in kleine witte plekjes hier en daar verrassend genoeg zelfs nog bij het begin van de zomer! De regio is prachtig maar hier en daar, net als in Victoria, zwaar gehavend door bosbranden. We rijden door spookachtige bossen van spierwitte stammen die kaal en bar uittorenen boven mosgroene struikjes en honderden okergele bloemetjes die heropbloeien uit de vruchtbare bodem. Naast de weg staan overal borden die aangeven hoe ernstig het gevaar voor vuur is die dag, afhankelijk van de temperatuur, droogte en wind. Vandaag is het een 'total fire ban' en omdat we ons gasvuurtje dan niet kunnen gebruiken om te koken lunchen we dan maar in het 'centrum' van Khancoban, een dorpje in Mount Kosciuszko National Park. Mount Kosciuszko is met zijn 2228m de hoogste piek van Australië en vooral in de winter wordt dit nationaal park drukbezocht om te komen skieën. Nu zijn we twee van de weinige bezoekers in het dorpje van 6 huizen waar de supermarkt ook de krantenwinkel, kapper, café en restaurant is :) Veel keuze is er niet, dus we laten ons de hamburger aanraden, 'with the lot'. Dat wil blijkbaar zeggen: een gegrild broodje, een echte steakburger, sla, tomaat, rode biet, ananas, gebakken ajuin, een spiegelei, een stuk spek én barbecuesaus. Hoppa! Het is de grootste burger die we ooit hebben gezien en we hebben er meteen spijt van dat we er frietjes bij besteld hebben. Zeker nadat blijkt dat die fluogeel zien en er kwistig radioactiefgroenachtig zout op is gestrooid. Gelukkig is de burger wél superlekker :)
De Snowy Mountains zijn ook thuis van een serie hydro-elektrische dammen die in de jaren '50 tot '70 zijn aangelegd door een heel leger aan Europese ingenieurs en technici die vaak speciaal om die reden en masse geëmigreerd zijn naar Australië en met hun ganse gezin post hebben gevat in de eenzame bergen voor de 25 jaar dat het duurde om de zogenaamde 'Snowy Mountains Scheme' af te ronden. We rijden over een drietal van die dammen die indrukwekkend grote stuwmeren in bedwang houden en langs bochtige wegen bergen op en weer af om aan te komen bij onze kampplaats, toepasselijk de 'three mile dam' genaamd :) Vermoeiend rijden maar de moeite want de kampplaats is heel mooi en lekker fris op die hoogte! Elke keer weer hoop ik erop es te arriveren bij een kampplaats waar we de enigen zijn maar met een leger aan Grey Nomads die heel Australië doorkruisen van freebie naar freebie komt dat jammer genoeg niet één keer voor, ook nu niet! We kletsen wat met onze gepensioneerde buren waarvan de echtgenoot een ex-brandweerman is maar toch in een afgezaagde gasbus een vuurtje stookt om op te koken... So far for a total fire ban :) Ter zijner verdediging, hij heeft er een fikse emmer water langs staan, maar wij willen de megaboetes hiervoor niet riskeren en houden het maar op boterhammetjes. We maken een wandelingetje langs het meer bij de kampplaats en merken dat we bekend staan als 'the ones in the Falcon'. Yep, that's us. De enigen op de kampplaats zonder hightech caravan of mobilhome :) Wanneer we de ochtend erop verder rijden worden we tot groot jolijt uitgewaaid met 'Taking off in your silver rocket are ya?' :) Onze eerste echte 'halte' in New South Wales is Canberra en we beslissen om daar landinwaarts via het noorden naartoe te rijden omdat het een mooiere route is die helemaal door het Kosciuszko National Park slingert. We passeren een dorpje waar de lieve mevrouw in het informatiecentrum niet weet waar ik het over heb als ik vraag naar 'wifi' of 'internet', rijden langs een dorp dat 5km verplaatst is om plaats te maken voor een stuwmeer waar nu de resten van het vorige dorp hier en daar nog bovenuit steken en arriveren dan op de Hume Highway waar we stoppen op een rustplaats tussen de weg en een schapenwei om te blijven slapen. De hele dag miezert het al en 's nachts gaan de sluizen pas echt open en vormen er zich 2 riviertjes langs weerszijden van onze auto, die we op een verhoogje hebben geparkeerd. Eventjes lichte paniek toch de volgende ochtend wanneer er 4 brandweerwagens de rustplaats op komen gesjeesd... Australië gaat van langdurige droogtes met zware bosbranden tot enorme overstromingen, moeten de schapen geëvacueerd worden? Of wij? Maar na een kwartiertje rijden ze gewoon weer weg, fieuw :)
Next stop: Canberra! Waar we couchsurfen bij Mark en zijn Chileense vriendin Marlene. We worden nieuwsgierig begroet door hun kinderen Lucas, 3 jaar, en Sayen, 2 jaar, beiden permanent in pyama :) Canberra is zoals iedereen ons al had gewaarschuwd dat het zou zijn: zielloos. De stad werd in 1901 ongeveer halfweg tussen Melbourne en Sydney speciaal gebouwd om vanaf 1927 te fungeren als hoofdstad, aangezien het onmogelijk was om voor die positie een keuze te maken tussen de twee rivaliserende steden. We doen een toertje door de stad met Ozcar om een idee te krijgen van het bijzondere stadsplan (heel verwarrende verkeerssituaties vooral...), bewonderen alle enorme staatsgebouwen en cruisen door de wijk van ambassades die allemaal qua bouwstijl al vanop een afstandje verraden welk land ze vertegenwoordigen. We moeten eerlijk zijn, België ziet er architecturaal gezien weinig interessant uit maar het is wél een disproportioneel grote kanjer van een ambassade :) We doen wat cultureel verantwoorde bezoekjes - de National Gallery, het War Memorial Museum en het National Museum - en maken een prachtig fietstochtje van een dikke 20km langs en rond het enorme meer dat door de stad loopt en je meteen van het stadsgewoel wegleidt naar de omringende bossen en velden. Onze hosts zijn jammer genoeg vooral memorabel voor de enorme spanningen binnen het gezin. Marlene spreekt nauwelijks Engels en voelt zich compleet geïsoleerd en uitgeput na al 2 jaar alleen met de kinderen in huis en Mark steekt omtrent de hele situatie zijn kop in het zand en probeert vooral zoveel mogelijk tijd wég van zijn gezin te spenderen. Marlene is nochtans zowel tegen hem als tegen ons (wat voor nogal ongemakkelijke situaties zorgt...) extreem expliciet over hoezeer het water haar aan de lippen staat. De kinderen voelen die spanningen natuurlijk ook en hun gemoedstoestand gaat van hyper over prikkelbaar tot compleet onhandelbaar en Maarten en ik voelen ons mentaal moe na 2 dagen in zo'n omgeving. Een zenuwinzinking en gezinsdrama waiting to happen en we begrijpen niet waarom we in die omstandigheden toch werden uitgenodigd in hun huis. We zijn opgelucht wanneer we Canberra achter ons laten en rijden opnieuw richting kust!
We hopen om nog bultrugwalvissen te spotten die in de lente langs de oostkust naar Antarctica emigreren mààr het is eind november, vrij laat en we zien er jammer genoeg geen... We volgen een paar dagen de kust verder noordwaarts kilometerslang door een hele reeks nationale parken – supermooi ritje! - en zien weer ontzettend veel groen. In het algemeen is Australië eigenlijk veel groener dan verwacht. Het is één van de droogste gebieden op aarde maar de ring tussen de outback en de kust wordt sterk geïrrigeerd om te voldoen aan de noden van de massa's vee die hier grazen. Dit brengt natuurlijk ecologische problemen met zich mee waarbij de watervoorraad enorm slinkt en de bodem door de hoefdieren – niet eigen aan Australië - woestijn wordt door hun hoeven en overbegrazing. Een enorme uitdaging en een politiek dilemma waar nog geen antwoord op bestaat.
We kruisen onderweg ook ontzettend veel meren en rivieren, hoge heuvels die zicht geven op zee, schattige dorpjes en rare bossen van krullende bomen met 'een broske' van horizontaal mosgroen bladerdek :) Op een honderdtal kilometer vóór Sydney slaan we af in westelijke richting om opnieuw het binnenland in te trekken richting The Blue Mountains. We zijn superblij met die keuze want het landschap is weer een pareltje! De weg slingert de bergen in door een prachtig bos waar door het dichte bladerdek de zon spikkels licht werpt op de baan om uit te monden bij wat wel het mooiste dorpje ooit moet zijn: Kangaroo Valley! Grasgroene heuvels met grazende koeien en schapen (again...), een handvol mooie zandstenen huisjes die niet veranderd lijken sinds de negentiende eeuw en een middeleeuws aandoend bruggetje over de rivier waar we 10km verderop aankomen op alweer een prachtige slaapplaats: een grasvlakte middenin een bos waar de kangoeroe's en wombats over het gras hoppen of hobbelen, de kookaboora's je vanuit de bomen toekakelen en we de volgende ochtend langs de heldere rivier bij de eendjes onze ochtendlijke latte (het is oploskoffie, maar toch!) en muesli verorberen. Kan het idyllischer? I don't think so... Iets minder idyllisch is het geschurk van de wombats onder onze auto die nacht, gelukkig hadden onze buren ons daarvoor gewaarschuwd want het is nogal verschietachtig om slaapdronken wakker te worden omdat je auto naar alle kanten begint te schudden :)
Leven uit een auto betekent leven op het ritme van de natuur. Wakker wanneer de zon opkomt, gaan slapen wanneer het donker wordt. Ons peeceetje is dan ook prima entertainment om 's avonds in de koffer nog een filmpje te kijken voor het megavroege slapengaan :) Die laden we dan de volgende dag weer op in de plaatselijke bib waar altijd gratis wifi is en we zijn daardoor toch meer online in Australië dan we hadden gedacht! Zo'n uurtje in je uppie mails, facebook en De Standaard checken is ook wel fijn, reizen en slapen in een auto heeft sowieso massa's voordelen tegenover rondtrekken met bus en trein maar je bent ook nóg meer 24/7 samen. Everybody needs some me-time :) We gaan online in de bib van Moss Vale om af te spreken met onze couchhost in Sydney (waarvoor dank, Hannelore en Ben!) en zetten alvast Ozcar online op Gumtree (de Australische tweedehands.be) om een idee te krijgen van hoeveel reactie we kunnen verwachten alvorens onze zilveren bolide finaal te koop te zetten in Brisbane.
Next stop: The Blue Mountains! Een lang ondoordringbaar gedachte massieve muur van graniet in Sydney's achtertuin die begin 19e eeuw dan toch doorkruist werden en zo de weg openbrak voor landbouw in het vruchtbare gebied ten westen van Sydney. Ze heten The Blue Mountains omdat er massa's en massa's eucalyptusbomen staan waarvan een fijne mist van eucalyptusolie opstijgt, wat een blauw waas creëert dat over de bergen hangt. Wat spoken we daar uit? We rijden naar de Jenolan Caves (enorm grottencomplex waar je voor een stuk met de auto door kan!), passeren enkele lookouts voor mooie zichtjes op de bergen en doen een bushwalk van een paar uur in en langs de wand van een enorme canyon: lekker fris en heel mooi! Die bushwalk doen we samen met de Australische Kushal en haar vreemde Duitse vriend Daniel die ze 14 jaar geleden heeft leren kennen in een spirituele commune :) Ze staan langs ons geparkeerd op de kampplaats en we dineren samen, doen de volgende dag de wandeling en gaan daarna een ijskoffie drinken (het is een superhete dag) waarbij wij tips delen over onze route in het zuiden en zij over de hunne in het noorden. Gisteren mochten we nog koken, vandaag is het omwille van de temperatuur opnieuw een total fire ban day dus we lunchen ergens in het dorp en rijden dan tot een kampplaats vlak vóór Sydney waar we even naar moeten zoeken... We volgen de richtingaanwijzingen in ons boek maar rijden een paar keer op en af en moeten de weg vragen in de buurt. Een oud vrouwtje komt nogal wantrouwig dan toch de deur open doen en lacht me net niet uit wanneer ik vertel waarnaar we op zoek zijn. Ze wijst ons met een 'Good luck!' de weg naar de 10km lange megahobbelige dirtroad die na drie kwartier schokken uitkomt op een mooi meertje om bij te kamperen. Toch de moeite :)
En dan best een klein tadaa-momentje in Australië: Sydney! Het heeft lang geduurd maar we vinden via Hannelore en Ben dan toch een couchhost bij wie zij 3 jaar geleden ook zijn verbleven. Het is een supersympathiek koppel, Vince & Ben, waar we met veel plezier 6 nachten bij logeren. Sydney zelf is zeker indrukwekkend maar toch niet zo mooi of sfeervol als Melbourne, vinden wij. Gelukkig maakt ons verblijf bij Vince & Ben, best twee sprankelende persoonlijkheden :), dat ruimschoots goed! Ze wonen in Summer Hill, één van de mooiere 'dorpjes binnen de stad' die Sydney rijk is. Het appartement is prachtig ingericht en we voelen ons meteen thuis. Vince heeft zelf al meerdere keren 6 maanden tot een jaar rondgereisd en weet wat we nodig hebben: een wasmachine, een douche en eten :) We spenderen uiteindelijk veel tijd met hen: urenlang kletsen en lachen bij meerdere wijntjes, een fles absynth en Vince's heerlijke kookkunsten (we slagen er niet in de keuken van hem af te pakken en voor hen te koken...), lekkere ontbijtjes 's ochtends voor zij uit werken gaan en wij de stad in trekken, dumplings gaan lunchen en 'pub fare' gaan dineren, een avond op stap fashion police spelen en gaan brunchen op een plaatselijk marktje alvorens naar een expo te gaan van een bevriende kunstenares. Ze laten zelfs twee dagen het huis aan ons wanneer zij weg zijn voor een workshop van Ben's werk waarvoor Vince de catering verzorgt, heerlijk om nog es wat privacy en ruimte te hebben! In Sydney zelf wandelen we vooral veel rond! Van het hippe Newtown naar not-so-Asian-after all Chinatown; van het mega-exclusieve Paddington met zijn villa's en dure wagens door het boetiekwalhalla van Surry Hills en de boho's in Darlinghurst naar het ietwat afgeleefde Kings Cross en natuurlijk ook naar de wijken met zicht op Sydney Harbour! De baai dringt als een wig diep de stad in en is het scenario voor de beroemde Sydney Harbour Bridge en het prachtige Opera House dat op een zonnige dag inderdaad net als opbollende zeilen het licht helwit reflecteert in het met duizenden tegeltjes bedekte dak. We wandelen van de CBD naar The Rocks waar de eerste immigranten arriveerden en hebben in de Botanical Gardens een mooi zicht op het beroemdste stuk van de baai. Sydney staat er ook om bekend vlakbij de drukte van de stad prachtige stranden te hebben dus we gaan een kijkje nemen bij het bekende Bondi Beach (meeeh, heel druk maar wel mooi!) en doen een lange wandeling langs de kuststrook (met huizenprijzen die in de miljoenen lopen...) waar je effectief op 7km van de stad alle mogelijke chillfaciliteiten hebt: zee en strand geflankeerd door een parkje met toiletten, gratis drinkwater en gratis barbecue's en picknicktafeltjes: heerlijk! We bezoeken het Museum of Contemporary Art, de Art Gallery, het Customs House en sluiten af met een ferrytripje naar Manly Beach (megadruk!) waar we bij het terugkeren van op de ferry een schitterend zicht hebben op het Opera House, de Harbour Bridge en de hele baai: supermooi!
Na 6 dagen Sydney nemen we met spijt in het hart afscheid van Vince & Ben en rijden we door de gietende regen maar een honderdtal kilometer verder tot Saratoga, waar Andy woont. Andy is een toffe pee die we 4 jaar geleden in Bolivia hebben leren kennen, tijd voor een bezoekje dus :) Zijn vriendin en hij wonen samen met hun 11 maanden oude schattige zoontje Louis in een supermooi huis vlakbij een enorme baai. Hij sleurde zijn surfplank al mee tot in Bolivia dus natùùrlijk woont Andy in Australië vlakbij het strand :) We blijven maar een paar dagen maar het is heel fijn om bij te praten, samen te barbecueën en wat wijntjes te delen! We kunnen slapen in zijn enorme zetels (waarvoor we even een territoriumstrijd moeten voeren met Barnes de kat) en zijn elke ochtend samen met zijn vriendin Mahala en vooral Louis wakker om 6u, gelukkig zijn we dat gewoon van in de auto :) Het plan was om te leren surfen maar het weer zit niet mee dus gaan we op de ene mooie dag die we daar rijk zijn dan maar beachen op een bijna compleet verlaten strand op drie kwartier wandelen door een mooi bos, heerlijk!
Van bij Andy thuis volgen we weer een paar dagen de kust richting het noorden en stoppen we af en toe bij een strand, een mooie vuurtoren, rijden we door wat nationale parken en bezoeken we het koalahospitaal (heel cool!) in Port Macquarie. De kustlijn is niet zo spectaculair dus gaan we terug landinwaarts via The Waterfall Way, opnieuw een goeie beslissing want echt supermooi! Groene heuvels, grasvelden, boerderijen, dat worden we blijkbaar nooit beu :) De kampplaatsen zijn weer prachtig gelegen, de watervallen zijn opnieuw spectaculair (het heeft even geduurd voor we voorbij onze watervaloverdosis zijn geraakt in Laos...) en de dorpjes en stadjes onderweg zijn best schattig. Het weer daarentegen is iets minder schattig. Sinds Sydney heeft het al elke dag telkens een paar uur flink geregend en er hebben zich intussen een paar stormcellen ontwikkeld over heel New South Wales. Gelukkig duren de buien nooit lang, blijft het landschap indrukwekkend en koelt het door de regen ook af want sinds 1 december is het hier officieel zomer!
Na slechts enkele reacties op Ozcar via Gumtree in Sydney hebben we onze fancy Ford online gezwierd in backpackwalhalla Byron Bay, een stadje aan de kust in het noorden van New South Wales, vlakbij de grens met Queensland. We krijgen een reactie binnen van Bruce, een Australiër. We bellen hem op en het is 'nen echte'. Hij spreekt zó plat dat hij moeilijk te verstaan is, zijn uitleg klinkt nogal bogan-achtig (het Australische equivalent van hilbilly) en aan zijn stem te horen is het een vijftiger. Beetje gek dat zo iemand reageert op een backpackerauto maar wie weet? Hij woont op onze route terug naar de kust dus we spreken af bij hem langs te komen in Lawrence, waarvoor we naar zijn zeggen een ferry moeten nemen om er te geraken. Right-o! Aangekomen in Lawrence blijkt dat naar goede Australische gewoonte een miniklein maar allercharmantst dorpje te zijn en Bruce voldoet volledig aan onze verwachtingen. We zijn een kwartiertje te laat dus hij had zich in de plaatselijke pub alvast aan een flinke 'schooner' gezet, de Australische 33-er :) Hij heeft een fluogeel veiligheidsshirt aan, een short van heden onidentifieerbare kleur en een cowboyhoed die vast ook nog nooit de binnenkant van een wasmachine heeft gezien. Zijn huid en nagels zien zwart van de vuiligheid en hij blijkt een suikerrietboer te zijn. Hij heeft thuis al een Ford staan maar die begint te mankeren dus is hij op zoek naar iets nieuws. Dat het een backpackerauto is bleek hij niet begrepen te hebben uit ons zoekertje en hij is verbaasd over de krassen op de carrosserie die we vermeld hadden. Maarten rijdt met hem naar een bevriende mecanicien die zegt dat hij goed rijdt maar Bruce is toch niet gewonnen voor de krassen, fair enough! Het is ondertussen 18u en we blijven kamperen op de freebie middenin het dorp. Bij het heengaan zijn we de brug overgestoken naar Lawrence maar wanneer we verder rijden moeten we, net zoals Bruce had gezegd, de ferry nemen om de rivier over te steken: 'A free service, 7 days a week, 24 hours a day and proudly Australian!' Meteen de eerste keer ooit dat Maarten en ik een ferry op rijden :)
We merken dat we het tropische Queensland naderen, de dorpjes die we passeren lijken op wat we ons voorstellen bij het zuiden van de Verenigde Staten: beetje bouwvallige houten huizen op palen, drukkend warme grijze lucht, weinig mensen op straat en massa's en massa's suikerrietplantages! We komen in de gietende regen tegen de middag aan in het waanzinnig drukke kustdorpje Byron Bay. Superpopulair plaatsje waar je vooral naartoe gaat om te chillen, te paffen en organisch te eten. Buiten het hoogseizoen kan het er vast heel fijn zijn maar nu loopt het er vooral vól wazige Franse en Duitse 19-jarigen op blote voeten, starend naar hun iPhone (hippie 2.0., weet je wel?) die van organische koffiebar tot het zoveelste kralenwinkeltje strompelen. Gecommercialiseerd anti-establishment, het blijft een beetje vreemd. We gaan naar twee hostels waar we ons zoekertje ophangen in de gemeenschappelijke ruimte maar verliezen door de extreem blasé reacties van de uitbaters meteen de moed. Nevermind Byron Bay, wegwezen en we verkopen hem wel in Brisbane!
We volgen nog even de kust, ontbijten bij het strand, gaan kijken bij nog maar eens een mooie vuurtoren waar hexagonale vulkanische stenen onderaan de klif liggen en verliezen die dag superveel tijd aan drinkbaar water zoeken en couchrequests uitsturen voor een host in Brisbane. U ziet, het zit niet altijd mee ;) We trekken nog maar eens landinwaarts en het landschap is - je raadt het al! - echt weer supermooi! We zijn niet alleen op onze prachtige kampplaats bij een waterval, maar toch bijna deze keer :) Slechts 1 Grey Nomad en 1 familie van 4 op het hele terrein! De volgende ochtend gaan we eerst zwemmen bij de waterval en dan een ontbijtje: camping, you've got to love it :) In Warwick gaan we online in de bib waar we vooral veel 'neen' zien als reactie op onze couchsurfrequest voor Brisbane maar ook een 'ja' van 'Mandy' op de auto in Byron Bay! We sturen meteen een mailtje terug dat we intussen al weg zijn van de kust maar wel willen terug rijden als ze écht geïnteresseerd is. Antwoord: “If it drives well, I'll buy it!” Check :) 3,5u later staan we na de files op de Pacific Highway opnieuw in Byron Bay. Mandy is Amerikaanse, is 4 dagen in Australië en is meteen naar Byron Bay gekomen. Ze heeft een Nederlander uit haar hostel bij die iets kent van auto's om onze Ozcar te checken, en dan begint het spelletje natuurlijk! Hij doet alsof er toch veel scheelt aan de auto, wij doen alsof Ozcar ons veel meer heeft gekost dan werkelijk en we komen overeen op een prijs 100 dollar lager dan waarvoor we hem eigenlijk gekocht hebben! Mandy gaat er van uit dat ze wel even een paar duizend dollar uit de muur kan halen óf dat haar Amerikaanse bank dat wel even fixt na een telefoontje. Niet dus! We moeten 2 dagen in Byron Bay blijven hangen – gelukkig is het intussen al iets minder druk dan tijdens onze eerste kennismaking – maar dan is het geld er toch allemaal. De helft uit de muur gehaald, de helft van haar partner via Western Union overgemaakt. We storten het geld meteen op onze rekening, halen met spijt in het hart onze rugzakken uit een spic and span schoongemaakte Ozcar, nemen afscheid van onze trouwe vierwieler en placeren ons op de hoofdweg voor een lift naar Brisbane waar we opnieuw met veel moeite uiteindelijk toch een couchhost hebben gevonden.
Die lift kost ons onverwacht ook veel moeite, drie kwartier lang staan we tevergeefs met de duim omhoog langs de baan tot een camion die ons eerder al in de omgekeerde richting was gepasseerd stopt en ons alvast driekwart van de route kan meepakken: sweet! Halverwege, net wanneer we de grens oversteken van New South Wales naar Queensland, belt zijn baas dat hij maar meteen helemaal tot in Brisbane mag komen om nog een lading op te halen dus we geraken er zelfs in één keer! Pat, 64 jaar, is Iers en op zijn negende samen met zijn ouders en 6 broers en zussen naar Australië gekomen als één van de '10 pound poms' (zie fun facts). Zijn vader was ingenieur en terwijl het gezin in Melbourne bleef werkte hij aan The Snowy Mountain Scheme. Volgend jaar gaat hij op pensioen vertelt hij, hij heeft zich een huis gekocht in de Yarra Valley in Victoria want in Queensland was het hem toch iets te warm :) Hij dropt ons af vlak voor zijn bedrijf en zegt dat we ons maar 5 minuutjes moeten neerzetten, hij is zo terug. En inderdaad, 5 minuten later passeert hij ons opnieuw en laadt hij ons op om ons te droppen op een blok weg van onze couchhost, zijn werkdag zit er toch op en we moeten hem maar een pint trakteren als hij ooit tot in België geraakt :) Supersympathiek!
Onze couchhost woont lekker centraal in Kangaroo Point, aan de oever van de Brisbanerivier op een halfuurtje wandelen van het centrum. Thomas is Frans, 34 jaar en heeft 6 jaar geleden met een paar maten een jaar Australië rondgetrokken in een busje alvorens hier een job aangeboden te krijgen als web developer. Een fijne kerel met toffe maten die ons de luxe kan bieden van een extra kamer met dubbel bed, jochei! Ik heb bij Yuji nog es 4 nachten een bed gehad maar voor Maarten is het meteen de eerste keer sinds we Azië verlaten hebben dat hij nog eens in een echt bed heeft geslapen :) Thomas en zijn maten Fred en Sophie lusten ze graag en het merendeel van de ochtenden worden we dan ook wakker met een ronkend katertje :) We koken een paar keer voor de hele bende, hebben ook een paar dagen de luxe van het appartement voor ons alleen te hebben (ruimte, het blijft fantastisch!) en wandelen wat rond in Brisbane: door het centrum, langs de groene gordel van Southbank en terug over Story Bridge naar Kangaroo Point. We zitten in een besluiteloze fase: nog 2 weken in Australië, waar gaan we heen, wat gaan we doen? Uiteindelijk komen we tot het besluit dat we The Great Barrier Reef misschien toch maar niet links moeten laten liggen en Maarten fixt ons een relocation om tot in Cairns te geraken, dé springplank voor duiktrips daarheen! Verhuurbedrijven van caravans, busjes en mobilhomes moeten om aan de vraag in locatie A te voldoen soms wagens daar naartoe verplaatsen vanuit locatie B. Als je daarvoor een werknemer moet betalen kost dat natuurlijk handenvol geld dùs is er een online systeem om reizigers die verplaatsing te laten doen! Op hun website kan je zien welke voertuigen welke route dienen af te leggen tegen welk tijdstip en jij kan dan dat voertuig boeken en zo aan een prijsje (en in ons geval zelfs gratis!) tot op je bestemming geraken. Maandagochtend gaan we onze mobilhome ophalen en na 2,5 dag en 1700km van suikerrietplantages, kruispunten van smalle spoorlijntjes voor 'The Cane Train', gratis koffietjes bij de vrijwilligers van 'Driver Reviver'-stalletjes en genieten van comfortabele kooksessies in ons keukentje en heerlijk veel ruimte in ons kingsize bed arriveren we in Cairns!
Gezien we zo kortdag beslist hebben om toch nog tot Cairns te gaan was het niet meer de moeite om nog een couchsurfhost te zoeken dus gaan we, voor de eerste keer sinds Manilla, nog es hostelstyle en slapen we in een dorm. Gelukkig valt het in de jeugdherberg keigoed mee! Alles is megaproper en iedereen is superstil om mekaar niet te storen! 2 dagen later worden we 's ochtends vroeg opgepikt (Mr. Pinsten (sic) and euhm...? Yes, that's us!) en afgezet bij de haven waar onze gigantische boot klaarstaat om naar Agincourt Reef te varen. Alles is echt megadik in orde, wat een hemelsbreed verschil met de duiktrips die we in Azië hebben gedaan! Er is ontbijt, lunchbuffet, de administratie wordt superefficiënt afgehandeld, al ons duikmateriaal staat klaar en wordt tussen de duiken in voor ons geprepareerd: like a boss :) We vreesden dat de hype rond The Great Barrier Reef meer te maken zou hebben met wat een iconisch natuurfenomeen het is dan omwille van de schoonheid onder water. We hadden het mis! Er zijn jammer genoeg veel plaatsen op het 2000km lange rif waar het koraal verbleekt of dood is maar waar wij heen gaan is het dat alvast niet! We doen 3 duiken in totaal, het koraal is superdivers, de scholen vissen talrijk en kleurrijk, we zien 2 haaien en worden aangevallen door een territoriale triggerfish - die genoeg bijtkracht heeft om je vinger eraf te knauwen... De moeite! De overige dagen in Cairns beslissen we al chillend door te brengen. Beetje koken, beetje lezen, beetje aan het zwembad hangen: heerlijk!
Vanavond, op Kerstavond, hebben we onze vlucht terug naar Brisbane waar we de nacht zullen doorbrengen op de luchthaven tot Kerstdag en dan vliegen we door tot Nieuw-Zeeland! Kiwi's, Great Walks, massa's schapen en Nieuwjaar vieren als één van de eersten ter wereld, joehoew!!!!
14u vóór op Greenwich vanaf nu padres en amigos, skypen wordt weer een pietsie moeilijker! Maar het is ook nog maar 2 maanden voor we terug zijn en LIVE kunnen bijpraten :) As the kiwi's would say: sweeeeeeeeeeet!!!!
De Snowy Mountains zijn ook thuis van een serie hydro-elektrische dammen die in de jaren '50 tot '70 zijn aangelegd door een heel leger aan Europese ingenieurs en technici die vaak speciaal om die reden en masse geëmigreerd zijn naar Australië en met hun ganse gezin post hebben gevat in de eenzame bergen voor de 25 jaar dat het duurde om de zogenaamde 'Snowy Mountains Scheme' af te ronden. We rijden over een drietal van die dammen die indrukwekkend grote stuwmeren in bedwang houden en langs bochtige wegen bergen op en weer af om aan te komen bij onze kampplaats, toepasselijk de 'three mile dam' genaamd :) Vermoeiend rijden maar de moeite want de kampplaats is heel mooi en lekker fris op die hoogte! Elke keer weer hoop ik erop es te arriveren bij een kampplaats waar we de enigen zijn maar met een leger aan Grey Nomads die heel Australië doorkruisen van freebie naar freebie komt dat jammer genoeg niet één keer voor, ook nu niet! We kletsen wat met onze gepensioneerde buren waarvan de echtgenoot een ex-brandweerman is maar toch in een afgezaagde gasbus een vuurtje stookt om op te koken... So far for a total fire ban :) Ter zijner verdediging, hij heeft er een fikse emmer water langs staan, maar wij willen de megaboetes hiervoor niet riskeren en houden het maar op boterhammetjes. We maken een wandelingetje langs het meer bij de kampplaats en merken dat we bekend staan als 'the ones in the Falcon'. Yep, that's us. De enigen op de kampplaats zonder hightech caravan of mobilhome :) Wanneer we de ochtend erop verder rijden worden we tot groot jolijt uitgewaaid met 'Taking off in your silver rocket are ya?' :) Onze eerste echte 'halte' in New South Wales is Canberra en we beslissen om daar landinwaarts via het noorden naartoe te rijden omdat het een mooiere route is die helemaal door het Kosciuszko National Park slingert. We passeren een dorpje waar de lieve mevrouw in het informatiecentrum niet weet waar ik het over heb als ik vraag naar 'wifi' of 'internet', rijden langs een dorp dat 5km verplaatst is om plaats te maken voor een stuwmeer waar nu de resten van het vorige dorp hier en daar nog bovenuit steken en arriveren dan op de Hume Highway waar we stoppen op een rustplaats tussen de weg en een schapenwei om te blijven slapen. De hele dag miezert het al en 's nachts gaan de sluizen pas echt open en vormen er zich 2 riviertjes langs weerszijden van onze auto, die we op een verhoogje hebben geparkeerd. Eventjes lichte paniek toch de volgende ochtend wanneer er 4 brandweerwagens de rustplaats op komen gesjeesd... Australië gaat van langdurige droogtes met zware bosbranden tot enorme overstromingen, moeten de schapen geëvacueerd worden? Of wij? Maar na een kwartiertje rijden ze gewoon weer weg, fieuw :)
Next stop: Canberra! Waar we couchsurfen bij Mark en zijn Chileense vriendin Marlene. We worden nieuwsgierig begroet door hun kinderen Lucas, 3 jaar, en Sayen, 2 jaar, beiden permanent in pyama :) Canberra is zoals iedereen ons al had gewaarschuwd dat het zou zijn: zielloos. De stad werd in 1901 ongeveer halfweg tussen Melbourne en Sydney speciaal gebouwd om vanaf 1927 te fungeren als hoofdstad, aangezien het onmogelijk was om voor die positie een keuze te maken tussen de twee rivaliserende steden. We doen een toertje door de stad met Ozcar om een idee te krijgen van het bijzondere stadsplan (heel verwarrende verkeerssituaties vooral...), bewonderen alle enorme staatsgebouwen en cruisen door de wijk van ambassades die allemaal qua bouwstijl al vanop een afstandje verraden welk land ze vertegenwoordigen. We moeten eerlijk zijn, België ziet er architecturaal gezien weinig interessant uit maar het is wél een disproportioneel grote kanjer van een ambassade :) We doen wat cultureel verantwoorde bezoekjes - de National Gallery, het War Memorial Museum en het National Museum - en maken een prachtig fietstochtje van een dikke 20km langs en rond het enorme meer dat door de stad loopt en je meteen van het stadsgewoel wegleidt naar de omringende bossen en velden. Onze hosts zijn jammer genoeg vooral memorabel voor de enorme spanningen binnen het gezin. Marlene spreekt nauwelijks Engels en voelt zich compleet geïsoleerd en uitgeput na al 2 jaar alleen met de kinderen in huis en Mark steekt omtrent de hele situatie zijn kop in het zand en probeert vooral zoveel mogelijk tijd wég van zijn gezin te spenderen. Marlene is nochtans zowel tegen hem als tegen ons (wat voor nogal ongemakkelijke situaties zorgt...) extreem expliciet over hoezeer het water haar aan de lippen staat. De kinderen voelen die spanningen natuurlijk ook en hun gemoedstoestand gaat van hyper over prikkelbaar tot compleet onhandelbaar en Maarten en ik voelen ons mentaal moe na 2 dagen in zo'n omgeving. Een zenuwinzinking en gezinsdrama waiting to happen en we begrijpen niet waarom we in die omstandigheden toch werden uitgenodigd in hun huis. We zijn opgelucht wanneer we Canberra achter ons laten en rijden opnieuw richting kust!
We hopen om nog bultrugwalvissen te spotten die in de lente langs de oostkust naar Antarctica emigreren mààr het is eind november, vrij laat en we zien er jammer genoeg geen... We volgen een paar dagen de kust verder noordwaarts kilometerslang door een hele reeks nationale parken – supermooi ritje! - en zien weer ontzettend veel groen. In het algemeen is Australië eigenlijk veel groener dan verwacht. Het is één van de droogste gebieden op aarde maar de ring tussen de outback en de kust wordt sterk geïrrigeerd om te voldoen aan de noden van de massa's vee die hier grazen. Dit brengt natuurlijk ecologische problemen met zich mee waarbij de watervoorraad enorm slinkt en de bodem door de hoefdieren – niet eigen aan Australië - woestijn wordt door hun hoeven en overbegrazing. Een enorme uitdaging en een politiek dilemma waar nog geen antwoord op bestaat.
We kruisen onderweg ook ontzettend veel meren en rivieren, hoge heuvels die zicht geven op zee, schattige dorpjes en rare bossen van krullende bomen met 'een broske' van horizontaal mosgroen bladerdek :) Op een honderdtal kilometer vóór Sydney slaan we af in westelijke richting om opnieuw het binnenland in te trekken richting The Blue Mountains. We zijn superblij met die keuze want het landschap is weer een pareltje! De weg slingert de bergen in door een prachtig bos waar door het dichte bladerdek de zon spikkels licht werpt op de baan om uit te monden bij wat wel het mooiste dorpje ooit moet zijn: Kangaroo Valley! Grasgroene heuvels met grazende koeien en schapen (again...), een handvol mooie zandstenen huisjes die niet veranderd lijken sinds de negentiende eeuw en een middeleeuws aandoend bruggetje over de rivier waar we 10km verderop aankomen op alweer een prachtige slaapplaats: een grasvlakte middenin een bos waar de kangoeroe's en wombats over het gras hoppen of hobbelen, de kookaboora's je vanuit de bomen toekakelen en we de volgende ochtend langs de heldere rivier bij de eendjes onze ochtendlijke latte (het is oploskoffie, maar toch!) en muesli verorberen. Kan het idyllischer? I don't think so... Iets minder idyllisch is het geschurk van de wombats onder onze auto die nacht, gelukkig hadden onze buren ons daarvoor gewaarschuwd want het is nogal verschietachtig om slaapdronken wakker te worden omdat je auto naar alle kanten begint te schudden :)
Leven uit een auto betekent leven op het ritme van de natuur. Wakker wanneer de zon opkomt, gaan slapen wanneer het donker wordt. Ons peeceetje is dan ook prima entertainment om 's avonds in de koffer nog een filmpje te kijken voor het megavroege slapengaan :) Die laden we dan de volgende dag weer op in de plaatselijke bib waar altijd gratis wifi is en we zijn daardoor toch meer online in Australië dan we hadden gedacht! Zo'n uurtje in je uppie mails, facebook en De Standaard checken is ook wel fijn, reizen en slapen in een auto heeft sowieso massa's voordelen tegenover rondtrekken met bus en trein maar je bent ook nóg meer 24/7 samen. Everybody needs some me-time :) We gaan online in de bib van Moss Vale om af te spreken met onze couchhost in Sydney (waarvoor dank, Hannelore en Ben!) en zetten alvast Ozcar online op Gumtree (de Australische tweedehands.be) om een idee te krijgen van hoeveel reactie we kunnen verwachten alvorens onze zilveren bolide finaal te koop te zetten in Brisbane.
Next stop: The Blue Mountains! Een lang ondoordringbaar gedachte massieve muur van graniet in Sydney's achtertuin die begin 19e eeuw dan toch doorkruist werden en zo de weg openbrak voor landbouw in het vruchtbare gebied ten westen van Sydney. Ze heten The Blue Mountains omdat er massa's en massa's eucalyptusbomen staan waarvan een fijne mist van eucalyptusolie opstijgt, wat een blauw waas creëert dat over de bergen hangt. Wat spoken we daar uit? We rijden naar de Jenolan Caves (enorm grottencomplex waar je voor een stuk met de auto door kan!), passeren enkele lookouts voor mooie zichtjes op de bergen en doen een bushwalk van een paar uur in en langs de wand van een enorme canyon: lekker fris en heel mooi! Die bushwalk doen we samen met de Australische Kushal en haar vreemde Duitse vriend Daniel die ze 14 jaar geleden heeft leren kennen in een spirituele commune :) Ze staan langs ons geparkeerd op de kampplaats en we dineren samen, doen de volgende dag de wandeling en gaan daarna een ijskoffie drinken (het is een superhete dag) waarbij wij tips delen over onze route in het zuiden en zij over de hunne in het noorden. Gisteren mochten we nog koken, vandaag is het omwille van de temperatuur opnieuw een total fire ban day dus we lunchen ergens in het dorp en rijden dan tot een kampplaats vlak vóór Sydney waar we even naar moeten zoeken... We volgen de richtingaanwijzingen in ons boek maar rijden een paar keer op en af en moeten de weg vragen in de buurt. Een oud vrouwtje komt nogal wantrouwig dan toch de deur open doen en lacht me net niet uit wanneer ik vertel waarnaar we op zoek zijn. Ze wijst ons met een 'Good luck!' de weg naar de 10km lange megahobbelige dirtroad die na drie kwartier schokken uitkomt op een mooi meertje om bij te kamperen. Toch de moeite :)
En dan best een klein tadaa-momentje in Australië: Sydney! Het heeft lang geduurd maar we vinden via Hannelore en Ben dan toch een couchhost bij wie zij 3 jaar geleden ook zijn verbleven. Het is een supersympathiek koppel, Vince & Ben, waar we met veel plezier 6 nachten bij logeren. Sydney zelf is zeker indrukwekkend maar toch niet zo mooi of sfeervol als Melbourne, vinden wij. Gelukkig maakt ons verblijf bij Vince & Ben, best twee sprankelende persoonlijkheden :), dat ruimschoots goed! Ze wonen in Summer Hill, één van de mooiere 'dorpjes binnen de stad' die Sydney rijk is. Het appartement is prachtig ingericht en we voelen ons meteen thuis. Vince heeft zelf al meerdere keren 6 maanden tot een jaar rondgereisd en weet wat we nodig hebben: een wasmachine, een douche en eten :) We spenderen uiteindelijk veel tijd met hen: urenlang kletsen en lachen bij meerdere wijntjes, een fles absynth en Vince's heerlijke kookkunsten (we slagen er niet in de keuken van hem af te pakken en voor hen te koken...), lekkere ontbijtjes 's ochtends voor zij uit werken gaan en wij de stad in trekken, dumplings gaan lunchen en 'pub fare' gaan dineren, een avond op stap fashion police spelen en gaan brunchen op een plaatselijk marktje alvorens naar een expo te gaan van een bevriende kunstenares. Ze laten zelfs twee dagen het huis aan ons wanneer zij weg zijn voor een workshop van Ben's werk waarvoor Vince de catering verzorgt, heerlijk om nog es wat privacy en ruimte te hebben! In Sydney zelf wandelen we vooral veel rond! Van het hippe Newtown naar not-so-Asian-after all Chinatown; van het mega-exclusieve Paddington met zijn villa's en dure wagens door het boetiekwalhalla van Surry Hills en de boho's in Darlinghurst naar het ietwat afgeleefde Kings Cross en natuurlijk ook naar de wijken met zicht op Sydney Harbour! De baai dringt als een wig diep de stad in en is het scenario voor de beroemde Sydney Harbour Bridge en het prachtige Opera House dat op een zonnige dag inderdaad net als opbollende zeilen het licht helwit reflecteert in het met duizenden tegeltjes bedekte dak. We wandelen van de CBD naar The Rocks waar de eerste immigranten arriveerden en hebben in de Botanical Gardens een mooi zicht op het beroemdste stuk van de baai. Sydney staat er ook om bekend vlakbij de drukte van de stad prachtige stranden te hebben dus we gaan een kijkje nemen bij het bekende Bondi Beach (meeeh, heel druk maar wel mooi!) en doen een lange wandeling langs de kuststrook (met huizenprijzen die in de miljoenen lopen...) waar je effectief op 7km van de stad alle mogelijke chillfaciliteiten hebt: zee en strand geflankeerd door een parkje met toiletten, gratis drinkwater en gratis barbecue's en picknicktafeltjes: heerlijk! We bezoeken het Museum of Contemporary Art, de Art Gallery, het Customs House en sluiten af met een ferrytripje naar Manly Beach (megadruk!) waar we bij het terugkeren van op de ferry een schitterend zicht hebben op het Opera House, de Harbour Bridge en de hele baai: supermooi!
Na 6 dagen Sydney nemen we met spijt in het hart afscheid van Vince & Ben en rijden we door de gietende regen maar een honderdtal kilometer verder tot Saratoga, waar Andy woont. Andy is een toffe pee die we 4 jaar geleden in Bolivia hebben leren kennen, tijd voor een bezoekje dus :) Zijn vriendin en hij wonen samen met hun 11 maanden oude schattige zoontje Louis in een supermooi huis vlakbij een enorme baai. Hij sleurde zijn surfplank al mee tot in Bolivia dus natùùrlijk woont Andy in Australië vlakbij het strand :) We blijven maar een paar dagen maar het is heel fijn om bij te praten, samen te barbecueën en wat wijntjes te delen! We kunnen slapen in zijn enorme zetels (waarvoor we even een territoriumstrijd moeten voeren met Barnes de kat) en zijn elke ochtend samen met zijn vriendin Mahala en vooral Louis wakker om 6u, gelukkig zijn we dat gewoon van in de auto :) Het plan was om te leren surfen maar het weer zit niet mee dus gaan we op de ene mooie dag die we daar rijk zijn dan maar beachen op een bijna compleet verlaten strand op drie kwartier wandelen door een mooi bos, heerlijk!
Van bij Andy thuis volgen we weer een paar dagen de kust richting het noorden en stoppen we af en toe bij een strand, een mooie vuurtoren, rijden we door wat nationale parken en bezoeken we het koalahospitaal (heel cool!) in Port Macquarie. De kustlijn is niet zo spectaculair dus gaan we terug landinwaarts via The Waterfall Way, opnieuw een goeie beslissing want echt supermooi! Groene heuvels, grasvelden, boerderijen, dat worden we blijkbaar nooit beu :) De kampplaatsen zijn weer prachtig gelegen, de watervallen zijn opnieuw spectaculair (het heeft even geduurd voor we voorbij onze watervaloverdosis zijn geraakt in Laos...) en de dorpjes en stadjes onderweg zijn best schattig. Het weer daarentegen is iets minder schattig. Sinds Sydney heeft het al elke dag telkens een paar uur flink geregend en er hebben zich intussen een paar stormcellen ontwikkeld over heel New South Wales. Gelukkig duren de buien nooit lang, blijft het landschap indrukwekkend en koelt het door de regen ook af want sinds 1 december is het hier officieel zomer!
Na slechts enkele reacties op Ozcar via Gumtree in Sydney hebben we onze fancy Ford online gezwierd in backpackwalhalla Byron Bay, een stadje aan de kust in het noorden van New South Wales, vlakbij de grens met Queensland. We krijgen een reactie binnen van Bruce, een Australiër. We bellen hem op en het is 'nen echte'. Hij spreekt zó plat dat hij moeilijk te verstaan is, zijn uitleg klinkt nogal bogan-achtig (het Australische equivalent van hilbilly) en aan zijn stem te horen is het een vijftiger. Beetje gek dat zo iemand reageert op een backpackerauto maar wie weet? Hij woont op onze route terug naar de kust dus we spreken af bij hem langs te komen in Lawrence, waarvoor we naar zijn zeggen een ferry moeten nemen om er te geraken. Right-o! Aangekomen in Lawrence blijkt dat naar goede Australische gewoonte een miniklein maar allercharmantst dorpje te zijn en Bruce voldoet volledig aan onze verwachtingen. We zijn een kwartiertje te laat dus hij had zich in de plaatselijke pub alvast aan een flinke 'schooner' gezet, de Australische 33-er :) Hij heeft een fluogeel veiligheidsshirt aan, een short van heden onidentifieerbare kleur en een cowboyhoed die vast ook nog nooit de binnenkant van een wasmachine heeft gezien. Zijn huid en nagels zien zwart van de vuiligheid en hij blijkt een suikerrietboer te zijn. Hij heeft thuis al een Ford staan maar die begint te mankeren dus is hij op zoek naar iets nieuws. Dat het een backpackerauto is bleek hij niet begrepen te hebben uit ons zoekertje en hij is verbaasd over de krassen op de carrosserie die we vermeld hadden. Maarten rijdt met hem naar een bevriende mecanicien die zegt dat hij goed rijdt maar Bruce is toch niet gewonnen voor de krassen, fair enough! Het is ondertussen 18u en we blijven kamperen op de freebie middenin het dorp. Bij het heengaan zijn we de brug overgestoken naar Lawrence maar wanneer we verder rijden moeten we, net zoals Bruce had gezegd, de ferry nemen om de rivier over te steken: 'A free service, 7 days a week, 24 hours a day and proudly Australian!' Meteen de eerste keer ooit dat Maarten en ik een ferry op rijden :)
We merken dat we het tropische Queensland naderen, de dorpjes die we passeren lijken op wat we ons voorstellen bij het zuiden van de Verenigde Staten: beetje bouwvallige houten huizen op palen, drukkend warme grijze lucht, weinig mensen op straat en massa's en massa's suikerrietplantages! We komen in de gietende regen tegen de middag aan in het waanzinnig drukke kustdorpje Byron Bay. Superpopulair plaatsje waar je vooral naartoe gaat om te chillen, te paffen en organisch te eten. Buiten het hoogseizoen kan het er vast heel fijn zijn maar nu loopt het er vooral vól wazige Franse en Duitse 19-jarigen op blote voeten, starend naar hun iPhone (hippie 2.0., weet je wel?) die van organische koffiebar tot het zoveelste kralenwinkeltje strompelen. Gecommercialiseerd anti-establishment, het blijft een beetje vreemd. We gaan naar twee hostels waar we ons zoekertje ophangen in de gemeenschappelijke ruimte maar verliezen door de extreem blasé reacties van de uitbaters meteen de moed. Nevermind Byron Bay, wegwezen en we verkopen hem wel in Brisbane!
We volgen nog even de kust, ontbijten bij het strand, gaan kijken bij nog maar eens een mooie vuurtoren waar hexagonale vulkanische stenen onderaan de klif liggen en verliezen die dag superveel tijd aan drinkbaar water zoeken en couchrequests uitsturen voor een host in Brisbane. U ziet, het zit niet altijd mee ;) We trekken nog maar eens landinwaarts en het landschap is - je raadt het al! - echt weer supermooi! We zijn niet alleen op onze prachtige kampplaats bij een waterval, maar toch bijna deze keer :) Slechts 1 Grey Nomad en 1 familie van 4 op het hele terrein! De volgende ochtend gaan we eerst zwemmen bij de waterval en dan een ontbijtje: camping, you've got to love it :) In Warwick gaan we online in de bib waar we vooral veel 'neen' zien als reactie op onze couchsurfrequest voor Brisbane maar ook een 'ja' van 'Mandy' op de auto in Byron Bay! We sturen meteen een mailtje terug dat we intussen al weg zijn van de kust maar wel willen terug rijden als ze écht geïnteresseerd is. Antwoord: “If it drives well, I'll buy it!” Check :) 3,5u later staan we na de files op de Pacific Highway opnieuw in Byron Bay. Mandy is Amerikaanse, is 4 dagen in Australië en is meteen naar Byron Bay gekomen. Ze heeft een Nederlander uit haar hostel bij die iets kent van auto's om onze Ozcar te checken, en dan begint het spelletje natuurlijk! Hij doet alsof er toch veel scheelt aan de auto, wij doen alsof Ozcar ons veel meer heeft gekost dan werkelijk en we komen overeen op een prijs 100 dollar lager dan waarvoor we hem eigenlijk gekocht hebben! Mandy gaat er van uit dat ze wel even een paar duizend dollar uit de muur kan halen óf dat haar Amerikaanse bank dat wel even fixt na een telefoontje. Niet dus! We moeten 2 dagen in Byron Bay blijven hangen – gelukkig is het intussen al iets minder druk dan tijdens onze eerste kennismaking – maar dan is het geld er toch allemaal. De helft uit de muur gehaald, de helft van haar partner via Western Union overgemaakt. We storten het geld meteen op onze rekening, halen met spijt in het hart onze rugzakken uit een spic and span schoongemaakte Ozcar, nemen afscheid van onze trouwe vierwieler en placeren ons op de hoofdweg voor een lift naar Brisbane waar we opnieuw met veel moeite uiteindelijk toch een couchhost hebben gevonden.
Die lift kost ons onverwacht ook veel moeite, drie kwartier lang staan we tevergeefs met de duim omhoog langs de baan tot een camion die ons eerder al in de omgekeerde richting was gepasseerd stopt en ons alvast driekwart van de route kan meepakken: sweet! Halverwege, net wanneer we de grens oversteken van New South Wales naar Queensland, belt zijn baas dat hij maar meteen helemaal tot in Brisbane mag komen om nog een lading op te halen dus we geraken er zelfs in één keer! Pat, 64 jaar, is Iers en op zijn negende samen met zijn ouders en 6 broers en zussen naar Australië gekomen als één van de '10 pound poms' (zie fun facts). Zijn vader was ingenieur en terwijl het gezin in Melbourne bleef werkte hij aan The Snowy Mountain Scheme. Volgend jaar gaat hij op pensioen vertelt hij, hij heeft zich een huis gekocht in de Yarra Valley in Victoria want in Queensland was het hem toch iets te warm :) Hij dropt ons af vlak voor zijn bedrijf en zegt dat we ons maar 5 minuutjes moeten neerzetten, hij is zo terug. En inderdaad, 5 minuten later passeert hij ons opnieuw en laadt hij ons op om ons te droppen op een blok weg van onze couchhost, zijn werkdag zit er toch op en we moeten hem maar een pint trakteren als hij ooit tot in België geraakt :) Supersympathiek!
Onze couchhost woont lekker centraal in Kangaroo Point, aan de oever van de Brisbanerivier op een halfuurtje wandelen van het centrum. Thomas is Frans, 34 jaar en heeft 6 jaar geleden met een paar maten een jaar Australië rondgetrokken in een busje alvorens hier een job aangeboden te krijgen als web developer. Een fijne kerel met toffe maten die ons de luxe kan bieden van een extra kamer met dubbel bed, jochei! Ik heb bij Yuji nog es 4 nachten een bed gehad maar voor Maarten is het meteen de eerste keer sinds we Azië verlaten hebben dat hij nog eens in een echt bed heeft geslapen :) Thomas en zijn maten Fred en Sophie lusten ze graag en het merendeel van de ochtenden worden we dan ook wakker met een ronkend katertje :) We koken een paar keer voor de hele bende, hebben ook een paar dagen de luxe van het appartement voor ons alleen te hebben (ruimte, het blijft fantastisch!) en wandelen wat rond in Brisbane: door het centrum, langs de groene gordel van Southbank en terug over Story Bridge naar Kangaroo Point. We zitten in een besluiteloze fase: nog 2 weken in Australië, waar gaan we heen, wat gaan we doen? Uiteindelijk komen we tot het besluit dat we The Great Barrier Reef misschien toch maar niet links moeten laten liggen en Maarten fixt ons een relocation om tot in Cairns te geraken, dé springplank voor duiktrips daarheen! Verhuurbedrijven van caravans, busjes en mobilhomes moeten om aan de vraag in locatie A te voldoen soms wagens daar naartoe verplaatsen vanuit locatie B. Als je daarvoor een werknemer moet betalen kost dat natuurlijk handenvol geld dùs is er een online systeem om reizigers die verplaatsing te laten doen! Op hun website kan je zien welke voertuigen welke route dienen af te leggen tegen welk tijdstip en jij kan dan dat voertuig boeken en zo aan een prijsje (en in ons geval zelfs gratis!) tot op je bestemming geraken. Maandagochtend gaan we onze mobilhome ophalen en na 2,5 dag en 1700km van suikerrietplantages, kruispunten van smalle spoorlijntjes voor 'The Cane Train', gratis koffietjes bij de vrijwilligers van 'Driver Reviver'-stalletjes en genieten van comfortabele kooksessies in ons keukentje en heerlijk veel ruimte in ons kingsize bed arriveren we in Cairns!
Gezien we zo kortdag beslist hebben om toch nog tot Cairns te gaan was het niet meer de moeite om nog een couchsurfhost te zoeken dus gaan we, voor de eerste keer sinds Manilla, nog es hostelstyle en slapen we in een dorm. Gelukkig valt het in de jeugdherberg keigoed mee! Alles is megaproper en iedereen is superstil om mekaar niet te storen! 2 dagen later worden we 's ochtends vroeg opgepikt (Mr. Pinsten (sic) and euhm...? Yes, that's us!) en afgezet bij de haven waar onze gigantische boot klaarstaat om naar Agincourt Reef te varen. Alles is echt megadik in orde, wat een hemelsbreed verschil met de duiktrips die we in Azië hebben gedaan! Er is ontbijt, lunchbuffet, de administratie wordt superefficiënt afgehandeld, al ons duikmateriaal staat klaar en wordt tussen de duiken in voor ons geprepareerd: like a boss :) We vreesden dat de hype rond The Great Barrier Reef meer te maken zou hebben met wat een iconisch natuurfenomeen het is dan omwille van de schoonheid onder water. We hadden het mis! Er zijn jammer genoeg veel plaatsen op het 2000km lange rif waar het koraal verbleekt of dood is maar waar wij heen gaan is het dat alvast niet! We doen 3 duiken in totaal, het koraal is superdivers, de scholen vissen talrijk en kleurrijk, we zien 2 haaien en worden aangevallen door een territoriale triggerfish - die genoeg bijtkracht heeft om je vinger eraf te knauwen... De moeite! De overige dagen in Cairns beslissen we al chillend door te brengen. Beetje koken, beetje lezen, beetje aan het zwembad hangen: heerlijk!
Vanavond, op Kerstavond, hebben we onze vlucht terug naar Brisbane waar we de nacht zullen doorbrengen op de luchthaven tot Kerstdag en dan vliegen we door tot Nieuw-Zeeland! Kiwi's, Great Walks, massa's schapen en Nieuwjaar vieren als één van de eersten ter wereld, joehoew!!!!
14u vóór op Greenwich vanaf nu padres en amigos, skypen wordt weer een pietsie moeilijker! Maar het is ook nog maar 2 maanden voor we terug zijn en LIVE kunnen bijpraten :) As the kiwi's would say: sweeeeeeeeeeet!!!!
RSS Feed
