We zijn ondertussen 6 weken onderweg in onze zilveren bolide waarvan we er 4 hebben doorgebracht in Victoria, tijd voor een update!
Victoria is (na het eiland Tasmanië) de kleinste staat van Australië en Marvellous Melbourne, de tweede grootste stad van het land, is de trotse hoofdstad. Hoe meer tijd we spenderen in Australië, hoe meer we merken hoezeer de verschillende staten zichzelf zien als aparte entiteiten met een eigen identiteit en historiek binnen het Australiëverhaal en de geschiedenis van Victoria is hier een prima voorbeeld van! Na lang deel uitgemaakt te hebben van New South Wales, de dichtstbevolkste staat van Australië met als hoofdstad grote rivaal Sydney, hadden ze in Victoria circa 1851 genoeg van de bemoeienissen en werd het een aparte staat onder eigen bestuur. 2 weken later werden rijke goudaders ontdekt in het binnenland en kwam de kleine samenleving van boeren en kleine ondernemingen in een stroomversnelling terecht van massale immigratie, rijkdom, en de chaos die met zo'n boom gepaard gaat. De infrastructuur moest in sneltempo aangepast worden aan een plotselinge en pijlsnelle bevolkingsgroei en orde handhaven in dorpjes van goudzoekers die als paddenstoelen uit de grond sprongen was niet evident.
Het geld stroomde binnen en hoofdstad Melbourne onderging een totale architecturale metamorfose waarvan je de negentiende eeuwse pracht tussen de hypermoderne gebouwen van vandaag nog altijd kan zien. Brede lanen, statige gevels en sierlijk smeedijzer wisselen futuristisch ogende torenhoge wolkenkrabbers af waarin je de wolken en omringende gebouwen oneindig gereflecteerd ziet. En zo krijg je een Marvellous Melbourne :)
Wat is er in Victoria te zien? Schattige dorpjes, kalkstenen, grillig eroderende kliffen en witte stranden met woest brekende golven langs The Great Ocean Road; onwereldse zachtgroene bossen waar het licht ternauwernood door het dak van torenhoge eucalyptussen en palmboom-imiterende varens dringt in Yarra Valley; rust, gepensioneerden en eenzame stranden op het met zomerhuisjes van rijke Victorianen bevlekte Mornington Peninsula; meer barista's dan grassprietjes en een bruisend funky social scene in de prachtige met graffiti opgefleurde straten van hipstertown Melbourne; unieke gekartelde en dan weer golvende zandstenen rotsformaties met talloze pastelkleurige wilde lentebloemetjes om doorheen te bushwalken in de Grampians; prachtige berglandschappen om je heen tijdens lange ritten door de Australische Alpen (die bestaan echt!) en een vreemde maar mooie mix van regenwoud, Australische bush en compleet verlaten stranden op het schiereiland Wilsons Promontory. Veel dus!
We dachten op een dag wel eventjes van Adelaide naar The Grampians te rijden. Niet dus, daar doen we meteen 4 dagen over... Van Adelaide gaat het door een kustlandschap van duinen aan onze rechterzijde en lagunes en zoutbekkens verstopt tussen prikkelige en droge struiken aan onze linkerzijde in Coorong National Park tot Kingston; een schattig dorpje langs de kust waar de kustlijn versterkt (?) is met grote blokken rottend zeewier en de halve populatie in de namiddag een vislijntje komt uitwerpen op de pier. We vinden een prachtige gratis camping vlakbij het strand en zetten ons langs een koppeltje Zwitsers dat ons vol enthousiasme de rest van de avond vertelt over hun trip van Sydney tot Kingston bij een zoet wit wijntje gemaakt van rode chilipepers. What can I say? Het smaakte naar zoete Riesling met tabasco. Speciaal dus :) Er waait een ijskoude wind waardoor we echt héérlijk slapen in vergelijking met onze hete nachten in South Australia's outback. De volgende dag rijden we door tot het leuke dorpje Robe dat schitterend gelegen is aan een kalkstenen kustlijn vol witte kliffen waar het zeeschuim bij elke helderblauwe golf die er tegenaan raast telkens spectaculair vanaf spat. We doen een wandeling door het typisch Australische rasterdorp en lezen hier en daar de plakkaatjes die op de 'heritage' huizen hangen.
Aaah, heritage in Australië. Dat verdient eigenlijk een blog op zich :) In werkelijk elk klein, onooglijk gehuchtje kan je een visitor information center terugvinden (super!) waar keer op keer een 'cultureel erfgoed'-wandeling is uitgestippeld. Dat erfgoed gaat slechts terug tot circa 1850 en moet waanzinnig interessant zijn als je geboren en getogen bent in dat specifieke dorpje en je de familienamen van slagers, winkeliers en burgemeesters herkent die overal vermeld worden. Woon je daar niet, dan is het nog altijd goed om een wandeling te doen maar vooral amusant om te zien hoe de historische kleine zelfstandigen op die manier in de kijker worden gezet :) We drinken een koffietje, wandelen langs de kuststrook en rijden naar de plaatselijke vuurtoren. Vuurtorens zijn hier ten overvloede aanwezig en dienden om schepen door de hier extreem woeste zee en langs de gevaarlijk scherpe kustlijn naar veilige baaien te leiden. De zee is hier een massagraf van gezonken schepen vol immigranten die na maanden op zee en hun nieuwe thuis op slechts enkele meters afstand de reis niet overleefd hebben, heel triest. Van Robe aan de kust rijden we een stuk het binnenland in langs Mount Gambier met zijn diepblauwe kratermeer en wandelen we naar een vulkaankrater waar we langs het wandelpad de slangen zien wegritselen in het hoge gras. We geven onze overgebleven groenten weg en eten ons overgebleven fruit op om de grens over te steken van South Australia naar Victoria. Australië is namelijk niet alleen streng aan zijn landsgrenzen maar ook aan staatsgrenzen om te vermijden dat ziektes (in dit geval verspreid door de fruitvlieg) die de gewassen teisteren in de ene staat niet verspreiden naar de volgen. Uiteindelijk blijkt dat niet nodig en moet het alleen maar in de omgekeerde richting... Best vervelend want het eerste dorp over de grens heeft géén winkel en het volgende dorp ligt te ver om die dag nog te bereiken. We vinden een rustplaats langs de weg en besluiten daar te blijven slapen. Een beetje achterin zien we daar het tentje van Manuel al opgesteld staan, een Spanjaard die al twee jaar onderweg is met de fiets! Hij plande een reis van drie maanden naar Turkije en terug maar is toen maar blijven fietsen... Niet de meest sociaalvaardige man maar we kunnen ons inbeelden dat je maar beter heel goed/graag alleen kan zijn als je elke dag gemiddeld 8u in je uppie op de fiets spendeert :). Toch wel respect voor deze hardcore reizigers!
Een 'rustplaats langs de weg' klinkt waarschijnlijk nogal abstract, dus misschien een woordje uitleg bij waar we ons zoal te slapen parkeren :) We mikken op 'freebies', gratis camping met liefst een paar faciliteiten. Dat lukt eigenlijk prima want met een camper rondrijden is in Australië heel gewoon! Er zijn meerdere boeken te koop met kaarten waarop alle campings van Australië staan aangeduid en bij onze auto kregen we van het meest gebruikte boek de meest recente versie. Voor we vertrokken dachten we dat we flink uitgerust waren met onze stationwagon vol kampeermateriaal maar we hadden ons niet méér kunnen vergissen... Australiërs zijn übercampers! Van gewone autootjes met tent op (!) het dak tot 8m lange paleizen op wielen, you see it all! Vaker wel dan niet zien we een aantal zonnecellen opgesteld rond hun wagen om de ijskast, microgolfoven en televisie van energie te voorzien en natuurlijk hebben ze ook hun eigen douche bij... Jonge mensen zie je meestal alleen in de weekends maar gepensioneerden vind je óveral terug onderweg en we staan dan ook zelden alleen op een camping. Ze worden 'Grey Nomads' genoemd en sommigen van hen hebben alles verkocht en reizen zo vaak al jarenlang rond!
Maar dus, als we geen freebie vinden parkeren we ons gewoon 'ergens' op een vrijgemaakt stukje grond langs een zo rustig mogelijke weg en hopen we dat we niet weggestuurd worden. Zo rond 18u proberen we een kampplaats gevonden te hebben waarna de ene de auto slaapklaar maakt terwijl de andere begint te koken zodat we onze koffer in kunnen wanneer het donker wordt :) Afstanden zijn gigantisch in Australië dus er zijn onderweg echt overal betalende of niet-betalende rustplaatsen te vinden. Zijn er geen faciliteiten dan rijden we 's ochtends door tot de eerste publieke toiletten (die je echt óveral kan vinden en die meestal kraaknet zijn!) om ons te wassen vooraleer we de volgende rijdag aanvatten. Douchen doen we ofwel op campings (al dan niet binnensneakend), in informatiecentra, bij mensen thuis als we ergens logeren of in tankstations die daarop zijn voorzien en superpropere douches hebben!
Maar dus, verder doorheen Victoria it is! We stoppen in Portland om ons te wassen en te ontbijten en vinden faciliteiten bij een parkje langs de baai. Op de barbecue naast ons tafeltje is er een groep surfers een uitgebreid ontbijt aan het prepareren en Michael (31j, Maori) is zo vriendelijk om ons een croqueske met spek en ei te komen aanbieden. Yes please! We krijgen ook nog een pannekoek voorgeschoteld en we praten een beetje over een ontbijtje waarna we uitgenodigd worden bij hem thuis in Cape Bridgewater voor een barbie (Australisch voor barbecue). Het zijn toffe mensen dus, waarom niet? We rijden naar zijn dorp en doen eerst een prachtige wandeling over de kliffen naar een kolonie zeehonden op het uiterste tipje daarvan en zien ook nog een troep grote grijze kangoeroe's, een wallaby (soort kangoeroe) en een echidna (soort mega-egeltje)! Daar kan de wildlife van Borneo niet tegenop :) Tegen 17u rijden we naar Michael thuis, een gezellig huisje met een million-dollar-view op de baai, en spelen een uurtje beachvolley alvorens het feestmaal te starten. Er zijn een vijftiental genodigden en iedereen heeft iets meegebracht dus de tafel staat vól lekkers! Het is echt een gezellige avond en Michael, zijn vrouw Choudy en wij twee hangen tot middernacht aan de lippen van Ross, een zestiger die zeer geanimeerd kan vertellen over zijn zo-zot-kan-je-het-zelf-niet-bedenken reisperikelen in het Europa van de jaren '70. We mogen blijven slapen in de gastenkamer en de volgende ochtend ontbijten we samen met het gezin van de vele restjes van de avond ervoor. Supergastvrije mensen, heerlijke ervaring!
En dan geraken we er toch, de Grampians :) We rijden meteen door naar het hart van het park tot de enige gratis camping, prachtig gelegen in een dennenbos met bushtoilet, bushdouche en tafels: jochei! Na het eten bergt Maarten ons gasvuurtje op in de wagen en ziet hij een mamakangoeroe met babykangoeroe in haar buidel langs onze auto zitten! Ze is helemaal niet bang, hopt op wat droge pasta af die iemand gemorst heeft langs onze tafel en snuft nieuwsgierig rond of er nog iets te bikken valt terwijl het kleintje soms half uit haar buidel hangt en er bijna uitvalt :) Rond middernacht worden we met een schok wakker van een verblindende flits wit licht waar meteen een loeiharde donderslag op volgt. Het begint te stortregenen en de bliksemschichten schieten om ons heen. Niet zo geruststellend wanneer je geparkeerd staat middenin een bos :) We hebben onze wekker de volgende dag om 6u gezet maar de uitlopers van de storm zorgen voor ontzettend sterke windvlagen en we blijven nog even liggen in de hoop dat de wind dat ook zal doen... Na een uur is duidelijk dat ie dat niet van plan is dus staan we toch maar op om onze wandellus aan te vatten. Het wordt een dag van keiharde wind, miezerregen, opklaringen, nog meer windvlagen, grijze donderwolken, toch weer een zonnetje, nog wat meer wind die je net niet het pad afwaait en vervolgens een fikse regenbui die ons helemaal doorweekt, gevolgd door een stralende zon die ons weer doet opdrogen en... toch nog wat grijze hemel met fiks wat wind. We wandelen door rotsvlakten, loofbomen, velden vol wilde bloemetjes en dennenbossen om van prachtig uitzichtpunt naar prachtig uitzichtpunt te trekken: heel indrukwekkend landschap!
Dag 2 valt wat tegen. Het is grijs en miezerig wanneer we opstaan, het blijft grijs en miezerig de eerste kilometer van onze wandeling en het ziet er niet naar uit dat we vandaag het geluk zullen hebben om na een regenbui door de zon weer te kunnen opdrogen. We hebben gisteren al 5 wandelingen aan mekaar gerijgd tot één grote lus, we nemen het zekere voor het onzekere en rijden toch maar door. We rijden de bergketen uit terug richting kust en zien de regenzone nog de hele dag over het park hangen: goeie beslissing dus!
We rijden tot het begin van The Great Ocean Road en zoeken een slaapplaats een eindje het binnenland in, vlakbij een prachtig natuurreservaat in een oude vulkaankrater met vanop de rand zicht op zee! We koken en kruipen ons bed in, zeker dat we ongemerkt zijn blijven staan op de parking... Wanneer een vrouw ons om half negen alsnog de parking afjaagt... We zetten ons dan maar op het gras langs het oude treinstation van een nabijgelegen dorp (nu museum, cultureel erfgoed, weet je wel,...) en muizen er om 7u wanneer we wakker worden snel ongezien vanonder. First stop: de bib van het eerstvolgende 'grote' dorp dat we tegenkomen! In elke bibliotheek in Australië kan je genieten van gratis wifi en we hebben een aantal dagen geleden via couchsurfing een paar aanvragen uitgestuurd voor een host in Melbourne. En hoera, we mogen logeren bij Yuji, een Japanse überhost! 31 jaar en al meer dan 2500 surfers gehost in zowel Japan als Australië, we zijn megabenieuwd om hem te ontmoeten :)
Maar eerst: The Great Ocean Road! Zo 'great' als we ons hem hadden voorgesteld is ie echter niet. Ok, het is een hele mooie rit en het verhaal eromheen is pakkend maar het is allemaal toch wel vrij hard opgeklopt om toeristen te lokken en dat is een beetje jammer. De weg werd na WO I aangelegd door teruggekeerde soldaten. Enerzijds omdat er al lang plannen waren om een dergelijke route aan te leggen en ze de soldaten een job wilden geven om hun integratieproces in de maatschappij te bespoedigen, anderzijds om een monument te creëren ter nagedachtenis van de vele gesneuvelde Australiërs uit Victoria. De weg loopt soms doorheen velden en dorpjes maar krult natuurlijk ook naar de kust toe en passeert hoge kalkstenen kliffen of geeft vanuit elke genomen bocht een prachtig uitzicht op de volgende witzanden baai onderaan glooiende, groenbedekte heuvelruggen. We rijden door een dennenbos vol torenhoge bomen naar een vlakte van grasgroene heuvels die wel bespikkeld lijken met honderden koeien en schapen om terecht te komen op een prachtig verlaten strand waar we parkeren voor de nacht. Koken, eten, genieten van een goudgele en zachtroze zonsondergang en onze koffer in :) Ook de volgende dag verlaat de weg de kust om door schitterende bossen te slingeren van hoge gumtrees met lichte stammen die opgloeien in de zon naar dichte wouden zo volgroeid met planten dat het licht volledig wordt opgeslokt in schaduwen. Van bosrijke gebieden gaat het opnieuw naar kilometers van glooiende heuvels met grazend vee zover je maar kan zien, een heel vruchtbare regio! We stoppen in een kuststadje voor verse fish & chips (die hier trouwens meestal wordt geserveerd met haaienvlees) waarna we koala's, kaketoe's en massa's bontgekleurde papegaaien gaan spotten om dan weer richting kust af te zwenken waar we bocht na bocht getrakteerd worden op een azuurblauwe zee die met volle kracht de verlaten stranden oprolt en uiteen spat in helwitte grillige wolken. Tegen de namiddag zijn we in het laatste dorp van The Great Ocean Road aangekomen, surftown Torquay, en we hebben onze couch in Melbourne pas voor 2 dagen later 'geboekt'. Bummer. We horen es rond bij de betaalde campings maar die vragen de prijs voor een caravan (die daarvoor hun afval mogen dumpen, batterijen mogen opladen en watertanks mogen hervullen) voor een staplaats zonder faciliteiten: no thanks! We beslissen om de volgende dag dan maar Melbourne voorbij te steken en de dag te spenderen ten oosten van de stad in wijnregio Yarra Valley. We slapen op een rustplaats langs de snelweg op 30km van Melbourne en rijden de volgende dag Melbourne voorbij tot Healesville in het prachtige heuvelland van Yarra Valley dat tsjokvol wijnranken staat! We spenderen er een rustig dagje van parkhangen met een wijntje erbij en doen een ritje door wat totnogtoe het mooiste bos is dat we al hebben gezien en 5 jaar geleden jammer genoeg de regio was waar 'Black Saturday' heeft plaats gevonden. Een dag waarop gigantische, oncontroleerbare bosbranden zijn ontstaan die 173 levens hebben geëist en 7500 mensen dakloos hebben achtergelaten. In de verte zien we enkele roetzwarte heuvels met helwitte, smalle boomstompen. Alles wat er daarginds van het bos is overgebleven.
En dan toch wel een hoogtepuntje van onze Aussiereis: Marvellous Melbourne! Om 9u30 staan we voor Yuji's deur die ons meteen een theetje voorschotelt en ons vertelt over de bikkelharde Japanse cultuur van werkenwerkenwerken. Vandaar zijn verhuis naar Australië :) Hier werkt hij nog altijd hard, maar kan hij tenminste een normaal leven onderhouden naast zijn carrière. Fair enough! Hij vertelt ook over zijn experiment met zichzelf waartoe hij couchsurfing als medium gebruikt om zichzelf in contact te stellen met zoveel en zo verscheiden mogelijke mensen (hij weigert niemand...) om te leren elke situatie en ieder persoon vanuit een zo zen en liefdevol mogelijke perspectief te benaderen. Het klinkt meliger dan het eigenlijk is en hij heeft echt heel boeiende standpunten, stof om over na te denken!
Ons leventje on the road lukt vrij comfortabel aan een minimaal budget en gezien we ook nog eens couchsurfen in de steden hebben we ons voorgenomen om in die steden dan ook niet op het budget te letten en te genieten van de vele barretjes, koffiehuisjes en eetplaatsjes die ze rijk zijn! Onze tijd in Melbourne is er dan ook één van vele culinaire geneugten, te beginnen met brunch n°1 met Yuji's mates. De koffiecultuur in Australië is begonnen in Melbourne en koffie wordt hier dan ook bijna als kunstvorm verheerlijkt. Twee heerlijke latte's en een breakfastburger later voelen we ons al iets meer zoals thuis na goed gelachen te hebben met ons fijne gezelschap omringd door loungy tonen uit een vintage muziekinstallatie en een überhippe industriële inrichting, duh! De rest van de namiddag brengen we voornamelijk in de auto door, rijdend vanwaar de ene haar auto geparkeerd staat tot de farmer's market voor inkopen en naar de ander haar appartement voor verkleedspullen, door de CBD op zoek naar een bolhoed om dan via St Kilda naar onze uiteindelijke bestemming te scheuren: het Halloweenfeestje van een Franse vriendin van Yuji. We hebben samen met Yuji massa's eten gekocht – dat is meestal zijn taak zegt ie – maar bij aankomst blijkt dat totaal niet nodig, de tafel staat vol hapjes! Wat we wel nodig hadden was drank, maar dat hebben we natuurlijk niet bij :) Een Duitse gast wijst Maarten op een bottleshop vlakbij (je kan in Australië geen alcohol kopen in de supermarkt) waar hij tot zijn grote plezier blauwe Chimay vindt! Zijn avond is meteen geslaagd :) Yuji's maten zijn megasympathiek, echt een toffe avond!
De volgende dag heeft Yuji een tripje naar Mornington Peninsula op het programma staan met een paar van de gasten die ook op het Halloweenfeestje waren. De kunstgallerij/theehuisje waar hij ons oorspronkelijk mee naartoe wil nemen is gesloten en ook de wijngaard die plan B was is toe dus rijden we naar een 'open garden' waar hij eens een kijkje wil nemen. Dat wil basically zeggen dat je 8 dollar per persoon betaalt om in iemand's hof rond te lopen. Note to self: biggest waste of money ever. We rijden naar het strand dat hij ons wil tonen en dat is gelukkig wél een schot in de roos :) We doen een lange wandeling en gaan zijn tent halen die hij daar een maand eerder had opgesteld als 'zomerhuisje-project'. Al zijn spullen zijn weggewaaid dus we zijn even bezig met alles bij mekaar te rapen (ok, de jongens zijn daar even mee bezig...) om het dan allemaal naar zijn auto te transporteren. Bijzondere dagvulling :) 's Avonds heeft hij mensen bij hem thuis uitgenodigd voor een etentje. We rijden dus eerst naar de supermarkt waar hij zich op de parking even in de auto neerlegt voor een dutje en wij de boodschappen voor hem doen :) Thuisgekomen moet hij eerst naar een zaalvoetbalmatch dus Maarten en ik beginnen de groenten al te snijden en helpen hem onder zijn kundige culinaire leiding bij het koken wanneer hij thuiskomt. Het eten wordt echt superlekker! Gewokte sperzieboontjes met een superlekker stuk rundsvlees en de beste puree die we ooit hebben gegeten. Feest! Die avond leren we ook voor het eerst zijn Indonesische huisgenoot Rager kennen die permanent met zijn neus loopt te snuffen (door hooikoorts die hij het jaar rond blijkt te hebben) en ook de smakelijkste lach heeft die ik ooit heb gehoord! Hij slaapt op een groezelig matrasje in een kastachtige ruimte langs de keuken. Iets zegt ons dat Rager een zijprojectje is van onze intrigerende host :)
De volgende dag trekken we er alleen op uit om Melbourne te verkennen en het blijkt een werkelijk héérlijke stad te zijn, verdiend de meest leefbare stad ter wereld!!!! We zijn toevallig in Melbourne tijdens 'The Melbourne Cup'. Een paardenrace en zogezegd 'the race that stops a nation'. In Victoria krijgt iedereen er een dag voor vrij en haast alles in de stad is gesloten. De race wordt al gerend sinds 1861 en is 'a big deal' in heel de staat. Iedereen die naar de race gaat kijken kleedt zich op zijn paasbest: de mannen in chique kostuum en de vrouwen op torenhoge hakken (of ze daar nu op kunnen lopen of niet) in een flashy jurk en met een extravagant hoofddeksel. M'as-tu vu in Melbourne. Op onze eerste verkendag zijn we toevallig net op tijd in de CBD voor de Melbourne Cup Parade: koetsen met opgedirkte vrouwen, luxewagens met de jockey's en een knappe stewardess van Emirates (de hoofdsponsor) aan hun zijde en vervolgens de racepaarden zelf passeren de revue door de hoofdstraat. Tof om gezien te hebben! De volgende dagen spenderen we aan urenlange wandelingen doorheen de hele stad: de grote lanen met imposante negentiende eeuwse gebouwen en hypermoderne wolkenkrabbers, de kleine steegjes met voormalige pakhuizen en galerijen alom, de gezellige straatjes van hippe buurten Fitzroy, Carlton en Collingwood waar peperdure maar prachtige negentiende eeuwse huisjes geschilderd in felle kleuren en versierd met smeedijzeren raamwerk de straten sieren en het vele groen in de stad van de Fitzroy Gardens over Yarra Park en de Botanical Gardens naar een lange wandeling langs de Yarrarivier. Bovendien vind je doorheen de hele stad schitterende graffiti, echt een superfijne mix! We hebben de indruk dat we voortdurend worden voorbijgesjeesd door hipsters met funky kapsels die zich op hun fixies van koffiebar naar koffiebar reppen. Ze zijn hier met zoveel dat wij in onze sjofele reiskloffies grappig genoeg net de non-conformists worden in zo'n überhippe stad :) We dachten maar 4 dagen in Melbourne te blijven maar met Yuji's tripjes en het feit dat het zo'n fijne stad is dient dat verlengd te worden! Yuji heeft al een andere couchsurfer op stapel staan na ons mààr dan is daar Jef, Melbourne-resident sinds 4 jaar en Leuvenaar-bekende via la Reyes die wel een zetel heeft waarop we mogen crashen, super! We gaan samen brunchen (lekker!) en leren weer heel wat bij over de stad, gaan 's avonds naar het Dia de los Muertos-feestje (de Mexicaanse Allerheiligen) van zijn huisgenote Catalina (leuk!) waar onze couch zelfs Jef-made blijkt te zijn (cool!) en verhuizen onze spullen de volgende dag naar Melbourne-crib n°2! Onze laatste wapenfeiten in Melbourne zijn een bezoek aan het Melbourne Museum, een expo over Jean-Paul Gaultier in de National Gallery, zoveel mogelijk koffietjes bij Vincent the Dog (op briljant aanraden van Jef, effectief supergoeie koffie!), een dagje chillen en bloggen in Collins Park en Belgische kost koken voor Jef en huisgenoot Kevin! Op onze laatste avond doen we opnieuw de oversteek richting Yuji die ons uitgenodigd heeft voor een Japans etentje. We nemen al onze spullen al mee gezien we onze auto bij Yuji voor de deur hebben laten staan en we dus de volgende ochtend ook van daar weer vertrekken. We kunnen Ozcar gelukkig nog voor een nacht laten voor wat het is en krijgen de logeerkamer van zijn huidige surfer die voorstelt om voor die ene nacht effectief op de couch te slapen :) Keilief! Het is weer een gezellige avond met heerlijk eten (note to self: de Japanse keuken zeker wat deftiger checken!) en de volgende dag is het tijd om definitief afscheid te nemen van Melbourne en Yuji. Yuji en zijn experiment met zichzelf, toch al één van de interessantste figuren die we in ons leven al zijn tegengekomen! Bij het afscheid zegt hij dat we twee van de fijnste mensen zijn die hij via couchsurfing al in zijn huis heeft gehad, uit een steekproef van meer dan 2500 mensen is dat tof om te horen :)
Van Melbourne rijden we naar Wilson's Promontory, een schiereiland en het meest zuidelijke punt van het Australische vasteland. We kamperen in een dorpje nét buiten het nationale park waar ik de supermarkteigenares op de kast jaag met het te wagen te komen vragen of de verzameling van 5 huizen effectief het dorp is, en trekken de volgende ochtend het park in om te gaan bushwalken! We gaan naar een strand dat piept als je erop wandelt en doen een wandeling via een bos waar brand heeft gewoed naar een stuk regenwoud in een moeras tot een prachtige verlaten baai: supermooi!
We rijden verder door Gippsland langs de kust met stops op mooie kampeerplaatsjes, gesprekjes over bosbranden met een ex-brandweerman in een informatiecentrum, een wandeling door moerasland rond meren met keiveel pelikanen om te komen aan onze volgende mijlpaal: The Great Alpine Road! Jaja, u bent even verbaasd dit te lezen als wij waren het te horen: Australië heeft Alpen! Met sneeuw en al!
De weg zwenkt van de kust noordwestelijk het binnenland in en het landschap is van de mooiste die we al gezien hebben: rollende heuvels, grasgroene weides vol grazende Black Angus, prachtige bossen, velden vol kleurrijke wilde bloemen en kilometers van okergeel graan. De dorpjes liggen mijlenver uit mekaar, lijken nauwelijks veranderd te zijn sinds de negentiende eeuw en ademen rust uit, maar dat is dan ook niet verwonderlijk, met een bevolkingsaantal van telkens een honderdtal :) We stoppen bij het meest idyllische kampeerplaatsje tot nu toe, middenin de heuvels met slechts één boerderij in de verre omtrek en voor de rest enkel het geluid van loeiende koeien, zingende vogels, tsjirpende krekels en kwakende kikkers: heerlijk! We doen een wasje in de rivier en steken 's avonds een kampvuur aan waarbij we met ons rood wijntje blijven zitten tot het donker wordt. We twijfelen even of we langer zouden blijven maar rijden toch door en passeren enkele van de weinige ski-oorden die Australië rijk is en die er nu desolaat en verlaten bijliggen bij het begin van de zomer, middenin een landschap vol door vuur kaalgevreten bomen. We maken een lange stop in Beechworth, een stadje dat tijdens de goudkoorts nog met Melbourne gewedijverd heeft om tot hoofdstad van Victoria benoemd te worden maar de duimen heeft moeten leggen. Dat maakt de inwoners er meer dan 150 jaar later niet minder trots om en het is dan ook een prachtig stadje! Zowel de historische gebouwen als de gewone huizen en winkels zijn prachtig gerestaureerd en de geschiedenis van de bekende Australische goudrover Ned Kelly wordt hier meer dan levend gehouden. Met Beechworth slaan we van The Great Alpine Road af naar het noordoosten en steken de Murrayrivier over die de natuurlijke grens vormt tussen de staten Victoria en New South Wales. Hello Snowy Mountains!
Wat we daar doen leest u een volgende keer :)
Victoria is (na het eiland Tasmanië) de kleinste staat van Australië en Marvellous Melbourne, de tweede grootste stad van het land, is de trotse hoofdstad. Hoe meer tijd we spenderen in Australië, hoe meer we merken hoezeer de verschillende staten zichzelf zien als aparte entiteiten met een eigen identiteit en historiek binnen het Australiëverhaal en de geschiedenis van Victoria is hier een prima voorbeeld van! Na lang deel uitgemaakt te hebben van New South Wales, de dichtstbevolkste staat van Australië met als hoofdstad grote rivaal Sydney, hadden ze in Victoria circa 1851 genoeg van de bemoeienissen en werd het een aparte staat onder eigen bestuur. 2 weken later werden rijke goudaders ontdekt in het binnenland en kwam de kleine samenleving van boeren en kleine ondernemingen in een stroomversnelling terecht van massale immigratie, rijkdom, en de chaos die met zo'n boom gepaard gaat. De infrastructuur moest in sneltempo aangepast worden aan een plotselinge en pijlsnelle bevolkingsgroei en orde handhaven in dorpjes van goudzoekers die als paddenstoelen uit de grond sprongen was niet evident.
Het geld stroomde binnen en hoofdstad Melbourne onderging een totale architecturale metamorfose waarvan je de negentiende eeuwse pracht tussen de hypermoderne gebouwen van vandaag nog altijd kan zien. Brede lanen, statige gevels en sierlijk smeedijzer wisselen futuristisch ogende torenhoge wolkenkrabbers af waarin je de wolken en omringende gebouwen oneindig gereflecteerd ziet. En zo krijg je een Marvellous Melbourne :)
Wat is er in Victoria te zien? Schattige dorpjes, kalkstenen, grillig eroderende kliffen en witte stranden met woest brekende golven langs The Great Ocean Road; onwereldse zachtgroene bossen waar het licht ternauwernood door het dak van torenhoge eucalyptussen en palmboom-imiterende varens dringt in Yarra Valley; rust, gepensioneerden en eenzame stranden op het met zomerhuisjes van rijke Victorianen bevlekte Mornington Peninsula; meer barista's dan grassprietjes en een bruisend funky social scene in de prachtige met graffiti opgefleurde straten van hipstertown Melbourne; unieke gekartelde en dan weer golvende zandstenen rotsformaties met talloze pastelkleurige wilde lentebloemetjes om doorheen te bushwalken in de Grampians; prachtige berglandschappen om je heen tijdens lange ritten door de Australische Alpen (die bestaan echt!) en een vreemde maar mooie mix van regenwoud, Australische bush en compleet verlaten stranden op het schiereiland Wilsons Promontory. Veel dus!
We dachten op een dag wel eventjes van Adelaide naar The Grampians te rijden. Niet dus, daar doen we meteen 4 dagen over... Van Adelaide gaat het door een kustlandschap van duinen aan onze rechterzijde en lagunes en zoutbekkens verstopt tussen prikkelige en droge struiken aan onze linkerzijde in Coorong National Park tot Kingston; een schattig dorpje langs de kust waar de kustlijn versterkt (?) is met grote blokken rottend zeewier en de halve populatie in de namiddag een vislijntje komt uitwerpen op de pier. We vinden een prachtige gratis camping vlakbij het strand en zetten ons langs een koppeltje Zwitsers dat ons vol enthousiasme de rest van de avond vertelt over hun trip van Sydney tot Kingston bij een zoet wit wijntje gemaakt van rode chilipepers. What can I say? Het smaakte naar zoete Riesling met tabasco. Speciaal dus :) Er waait een ijskoude wind waardoor we echt héérlijk slapen in vergelijking met onze hete nachten in South Australia's outback. De volgende dag rijden we door tot het leuke dorpje Robe dat schitterend gelegen is aan een kalkstenen kustlijn vol witte kliffen waar het zeeschuim bij elke helderblauwe golf die er tegenaan raast telkens spectaculair vanaf spat. We doen een wandeling door het typisch Australische rasterdorp en lezen hier en daar de plakkaatjes die op de 'heritage' huizen hangen.
Aaah, heritage in Australië. Dat verdient eigenlijk een blog op zich :) In werkelijk elk klein, onooglijk gehuchtje kan je een visitor information center terugvinden (super!) waar keer op keer een 'cultureel erfgoed'-wandeling is uitgestippeld. Dat erfgoed gaat slechts terug tot circa 1850 en moet waanzinnig interessant zijn als je geboren en getogen bent in dat specifieke dorpje en je de familienamen van slagers, winkeliers en burgemeesters herkent die overal vermeld worden. Woon je daar niet, dan is het nog altijd goed om een wandeling te doen maar vooral amusant om te zien hoe de historische kleine zelfstandigen op die manier in de kijker worden gezet :) We drinken een koffietje, wandelen langs de kuststrook en rijden naar de plaatselijke vuurtoren. Vuurtorens zijn hier ten overvloede aanwezig en dienden om schepen door de hier extreem woeste zee en langs de gevaarlijk scherpe kustlijn naar veilige baaien te leiden. De zee is hier een massagraf van gezonken schepen vol immigranten die na maanden op zee en hun nieuwe thuis op slechts enkele meters afstand de reis niet overleefd hebben, heel triest. Van Robe aan de kust rijden we een stuk het binnenland in langs Mount Gambier met zijn diepblauwe kratermeer en wandelen we naar een vulkaankrater waar we langs het wandelpad de slangen zien wegritselen in het hoge gras. We geven onze overgebleven groenten weg en eten ons overgebleven fruit op om de grens over te steken van South Australia naar Victoria. Australië is namelijk niet alleen streng aan zijn landsgrenzen maar ook aan staatsgrenzen om te vermijden dat ziektes (in dit geval verspreid door de fruitvlieg) die de gewassen teisteren in de ene staat niet verspreiden naar de volgen. Uiteindelijk blijkt dat niet nodig en moet het alleen maar in de omgekeerde richting... Best vervelend want het eerste dorp over de grens heeft géén winkel en het volgende dorp ligt te ver om die dag nog te bereiken. We vinden een rustplaats langs de weg en besluiten daar te blijven slapen. Een beetje achterin zien we daar het tentje van Manuel al opgesteld staan, een Spanjaard die al twee jaar onderweg is met de fiets! Hij plande een reis van drie maanden naar Turkije en terug maar is toen maar blijven fietsen... Niet de meest sociaalvaardige man maar we kunnen ons inbeelden dat je maar beter heel goed/graag alleen kan zijn als je elke dag gemiddeld 8u in je uppie op de fiets spendeert :). Toch wel respect voor deze hardcore reizigers!
Een 'rustplaats langs de weg' klinkt waarschijnlijk nogal abstract, dus misschien een woordje uitleg bij waar we ons zoal te slapen parkeren :) We mikken op 'freebies', gratis camping met liefst een paar faciliteiten. Dat lukt eigenlijk prima want met een camper rondrijden is in Australië heel gewoon! Er zijn meerdere boeken te koop met kaarten waarop alle campings van Australië staan aangeduid en bij onze auto kregen we van het meest gebruikte boek de meest recente versie. Voor we vertrokken dachten we dat we flink uitgerust waren met onze stationwagon vol kampeermateriaal maar we hadden ons niet méér kunnen vergissen... Australiërs zijn übercampers! Van gewone autootjes met tent op (!) het dak tot 8m lange paleizen op wielen, you see it all! Vaker wel dan niet zien we een aantal zonnecellen opgesteld rond hun wagen om de ijskast, microgolfoven en televisie van energie te voorzien en natuurlijk hebben ze ook hun eigen douche bij... Jonge mensen zie je meestal alleen in de weekends maar gepensioneerden vind je óveral terug onderweg en we staan dan ook zelden alleen op een camping. Ze worden 'Grey Nomads' genoemd en sommigen van hen hebben alles verkocht en reizen zo vaak al jarenlang rond!
Maar dus, als we geen freebie vinden parkeren we ons gewoon 'ergens' op een vrijgemaakt stukje grond langs een zo rustig mogelijke weg en hopen we dat we niet weggestuurd worden. Zo rond 18u proberen we een kampplaats gevonden te hebben waarna de ene de auto slaapklaar maakt terwijl de andere begint te koken zodat we onze koffer in kunnen wanneer het donker wordt :) Afstanden zijn gigantisch in Australië dus er zijn onderweg echt overal betalende of niet-betalende rustplaatsen te vinden. Zijn er geen faciliteiten dan rijden we 's ochtends door tot de eerste publieke toiletten (die je echt óveral kan vinden en die meestal kraaknet zijn!) om ons te wassen vooraleer we de volgende rijdag aanvatten. Douchen doen we ofwel op campings (al dan niet binnensneakend), in informatiecentra, bij mensen thuis als we ergens logeren of in tankstations die daarop zijn voorzien en superpropere douches hebben!
Maar dus, verder doorheen Victoria it is! We stoppen in Portland om ons te wassen en te ontbijten en vinden faciliteiten bij een parkje langs de baai. Op de barbecue naast ons tafeltje is er een groep surfers een uitgebreid ontbijt aan het prepareren en Michael (31j, Maori) is zo vriendelijk om ons een croqueske met spek en ei te komen aanbieden. Yes please! We krijgen ook nog een pannekoek voorgeschoteld en we praten een beetje over een ontbijtje waarna we uitgenodigd worden bij hem thuis in Cape Bridgewater voor een barbie (Australisch voor barbecue). Het zijn toffe mensen dus, waarom niet? We rijden naar zijn dorp en doen eerst een prachtige wandeling over de kliffen naar een kolonie zeehonden op het uiterste tipje daarvan en zien ook nog een troep grote grijze kangoeroe's, een wallaby (soort kangoeroe) en een echidna (soort mega-egeltje)! Daar kan de wildlife van Borneo niet tegenop :) Tegen 17u rijden we naar Michael thuis, een gezellig huisje met een million-dollar-view op de baai, en spelen een uurtje beachvolley alvorens het feestmaal te starten. Er zijn een vijftiental genodigden en iedereen heeft iets meegebracht dus de tafel staat vól lekkers! Het is echt een gezellige avond en Michael, zijn vrouw Choudy en wij twee hangen tot middernacht aan de lippen van Ross, een zestiger die zeer geanimeerd kan vertellen over zijn zo-zot-kan-je-het-zelf-niet-bedenken reisperikelen in het Europa van de jaren '70. We mogen blijven slapen in de gastenkamer en de volgende ochtend ontbijten we samen met het gezin van de vele restjes van de avond ervoor. Supergastvrije mensen, heerlijke ervaring!
En dan geraken we er toch, de Grampians :) We rijden meteen door naar het hart van het park tot de enige gratis camping, prachtig gelegen in een dennenbos met bushtoilet, bushdouche en tafels: jochei! Na het eten bergt Maarten ons gasvuurtje op in de wagen en ziet hij een mamakangoeroe met babykangoeroe in haar buidel langs onze auto zitten! Ze is helemaal niet bang, hopt op wat droge pasta af die iemand gemorst heeft langs onze tafel en snuft nieuwsgierig rond of er nog iets te bikken valt terwijl het kleintje soms half uit haar buidel hangt en er bijna uitvalt :) Rond middernacht worden we met een schok wakker van een verblindende flits wit licht waar meteen een loeiharde donderslag op volgt. Het begint te stortregenen en de bliksemschichten schieten om ons heen. Niet zo geruststellend wanneer je geparkeerd staat middenin een bos :) We hebben onze wekker de volgende dag om 6u gezet maar de uitlopers van de storm zorgen voor ontzettend sterke windvlagen en we blijven nog even liggen in de hoop dat de wind dat ook zal doen... Na een uur is duidelijk dat ie dat niet van plan is dus staan we toch maar op om onze wandellus aan te vatten. Het wordt een dag van keiharde wind, miezerregen, opklaringen, nog meer windvlagen, grijze donderwolken, toch weer een zonnetje, nog wat meer wind die je net niet het pad afwaait en vervolgens een fikse regenbui die ons helemaal doorweekt, gevolgd door een stralende zon die ons weer doet opdrogen en... toch nog wat grijze hemel met fiks wat wind. We wandelen door rotsvlakten, loofbomen, velden vol wilde bloemetjes en dennenbossen om van prachtig uitzichtpunt naar prachtig uitzichtpunt te trekken: heel indrukwekkend landschap!
Dag 2 valt wat tegen. Het is grijs en miezerig wanneer we opstaan, het blijft grijs en miezerig de eerste kilometer van onze wandeling en het ziet er niet naar uit dat we vandaag het geluk zullen hebben om na een regenbui door de zon weer te kunnen opdrogen. We hebben gisteren al 5 wandelingen aan mekaar gerijgd tot één grote lus, we nemen het zekere voor het onzekere en rijden toch maar door. We rijden de bergketen uit terug richting kust en zien de regenzone nog de hele dag over het park hangen: goeie beslissing dus!
We rijden tot het begin van The Great Ocean Road en zoeken een slaapplaats een eindje het binnenland in, vlakbij een prachtig natuurreservaat in een oude vulkaankrater met vanop de rand zicht op zee! We koken en kruipen ons bed in, zeker dat we ongemerkt zijn blijven staan op de parking... Wanneer een vrouw ons om half negen alsnog de parking afjaagt... We zetten ons dan maar op het gras langs het oude treinstation van een nabijgelegen dorp (nu museum, cultureel erfgoed, weet je wel,...) en muizen er om 7u wanneer we wakker worden snel ongezien vanonder. First stop: de bib van het eerstvolgende 'grote' dorp dat we tegenkomen! In elke bibliotheek in Australië kan je genieten van gratis wifi en we hebben een aantal dagen geleden via couchsurfing een paar aanvragen uitgestuurd voor een host in Melbourne. En hoera, we mogen logeren bij Yuji, een Japanse überhost! 31 jaar en al meer dan 2500 surfers gehost in zowel Japan als Australië, we zijn megabenieuwd om hem te ontmoeten :)
Maar eerst: The Great Ocean Road! Zo 'great' als we ons hem hadden voorgesteld is ie echter niet. Ok, het is een hele mooie rit en het verhaal eromheen is pakkend maar het is allemaal toch wel vrij hard opgeklopt om toeristen te lokken en dat is een beetje jammer. De weg werd na WO I aangelegd door teruggekeerde soldaten. Enerzijds omdat er al lang plannen waren om een dergelijke route aan te leggen en ze de soldaten een job wilden geven om hun integratieproces in de maatschappij te bespoedigen, anderzijds om een monument te creëren ter nagedachtenis van de vele gesneuvelde Australiërs uit Victoria. De weg loopt soms doorheen velden en dorpjes maar krult natuurlijk ook naar de kust toe en passeert hoge kalkstenen kliffen of geeft vanuit elke genomen bocht een prachtig uitzicht op de volgende witzanden baai onderaan glooiende, groenbedekte heuvelruggen. We rijden door een dennenbos vol torenhoge bomen naar een vlakte van grasgroene heuvels die wel bespikkeld lijken met honderden koeien en schapen om terecht te komen op een prachtig verlaten strand waar we parkeren voor de nacht. Koken, eten, genieten van een goudgele en zachtroze zonsondergang en onze koffer in :) Ook de volgende dag verlaat de weg de kust om door schitterende bossen te slingeren van hoge gumtrees met lichte stammen die opgloeien in de zon naar dichte wouden zo volgroeid met planten dat het licht volledig wordt opgeslokt in schaduwen. Van bosrijke gebieden gaat het opnieuw naar kilometers van glooiende heuvels met grazend vee zover je maar kan zien, een heel vruchtbare regio! We stoppen in een kuststadje voor verse fish & chips (die hier trouwens meestal wordt geserveerd met haaienvlees) waarna we koala's, kaketoe's en massa's bontgekleurde papegaaien gaan spotten om dan weer richting kust af te zwenken waar we bocht na bocht getrakteerd worden op een azuurblauwe zee die met volle kracht de verlaten stranden oprolt en uiteen spat in helwitte grillige wolken. Tegen de namiddag zijn we in het laatste dorp van The Great Ocean Road aangekomen, surftown Torquay, en we hebben onze couch in Melbourne pas voor 2 dagen later 'geboekt'. Bummer. We horen es rond bij de betaalde campings maar die vragen de prijs voor een caravan (die daarvoor hun afval mogen dumpen, batterijen mogen opladen en watertanks mogen hervullen) voor een staplaats zonder faciliteiten: no thanks! We beslissen om de volgende dag dan maar Melbourne voorbij te steken en de dag te spenderen ten oosten van de stad in wijnregio Yarra Valley. We slapen op een rustplaats langs de snelweg op 30km van Melbourne en rijden de volgende dag Melbourne voorbij tot Healesville in het prachtige heuvelland van Yarra Valley dat tsjokvol wijnranken staat! We spenderen er een rustig dagje van parkhangen met een wijntje erbij en doen een ritje door wat totnogtoe het mooiste bos is dat we al hebben gezien en 5 jaar geleden jammer genoeg de regio was waar 'Black Saturday' heeft plaats gevonden. Een dag waarop gigantische, oncontroleerbare bosbranden zijn ontstaan die 173 levens hebben geëist en 7500 mensen dakloos hebben achtergelaten. In de verte zien we enkele roetzwarte heuvels met helwitte, smalle boomstompen. Alles wat er daarginds van het bos is overgebleven.
En dan toch wel een hoogtepuntje van onze Aussiereis: Marvellous Melbourne! Om 9u30 staan we voor Yuji's deur die ons meteen een theetje voorschotelt en ons vertelt over de bikkelharde Japanse cultuur van werkenwerkenwerken. Vandaar zijn verhuis naar Australië :) Hier werkt hij nog altijd hard, maar kan hij tenminste een normaal leven onderhouden naast zijn carrière. Fair enough! Hij vertelt ook over zijn experiment met zichzelf waartoe hij couchsurfing als medium gebruikt om zichzelf in contact te stellen met zoveel en zo verscheiden mogelijke mensen (hij weigert niemand...) om te leren elke situatie en ieder persoon vanuit een zo zen en liefdevol mogelijke perspectief te benaderen. Het klinkt meliger dan het eigenlijk is en hij heeft echt heel boeiende standpunten, stof om over na te denken!
Ons leventje on the road lukt vrij comfortabel aan een minimaal budget en gezien we ook nog eens couchsurfen in de steden hebben we ons voorgenomen om in die steden dan ook niet op het budget te letten en te genieten van de vele barretjes, koffiehuisjes en eetplaatsjes die ze rijk zijn! Onze tijd in Melbourne is er dan ook één van vele culinaire geneugten, te beginnen met brunch n°1 met Yuji's mates. De koffiecultuur in Australië is begonnen in Melbourne en koffie wordt hier dan ook bijna als kunstvorm verheerlijkt. Twee heerlijke latte's en een breakfastburger later voelen we ons al iets meer zoals thuis na goed gelachen te hebben met ons fijne gezelschap omringd door loungy tonen uit een vintage muziekinstallatie en een überhippe industriële inrichting, duh! De rest van de namiddag brengen we voornamelijk in de auto door, rijdend vanwaar de ene haar auto geparkeerd staat tot de farmer's market voor inkopen en naar de ander haar appartement voor verkleedspullen, door de CBD op zoek naar een bolhoed om dan via St Kilda naar onze uiteindelijke bestemming te scheuren: het Halloweenfeestje van een Franse vriendin van Yuji. We hebben samen met Yuji massa's eten gekocht – dat is meestal zijn taak zegt ie – maar bij aankomst blijkt dat totaal niet nodig, de tafel staat vol hapjes! Wat we wel nodig hadden was drank, maar dat hebben we natuurlijk niet bij :) Een Duitse gast wijst Maarten op een bottleshop vlakbij (je kan in Australië geen alcohol kopen in de supermarkt) waar hij tot zijn grote plezier blauwe Chimay vindt! Zijn avond is meteen geslaagd :) Yuji's maten zijn megasympathiek, echt een toffe avond!
De volgende dag heeft Yuji een tripje naar Mornington Peninsula op het programma staan met een paar van de gasten die ook op het Halloweenfeestje waren. De kunstgallerij/theehuisje waar hij ons oorspronkelijk mee naartoe wil nemen is gesloten en ook de wijngaard die plan B was is toe dus rijden we naar een 'open garden' waar hij eens een kijkje wil nemen. Dat wil basically zeggen dat je 8 dollar per persoon betaalt om in iemand's hof rond te lopen. Note to self: biggest waste of money ever. We rijden naar het strand dat hij ons wil tonen en dat is gelukkig wél een schot in de roos :) We doen een lange wandeling en gaan zijn tent halen die hij daar een maand eerder had opgesteld als 'zomerhuisje-project'. Al zijn spullen zijn weggewaaid dus we zijn even bezig met alles bij mekaar te rapen (ok, de jongens zijn daar even mee bezig...) om het dan allemaal naar zijn auto te transporteren. Bijzondere dagvulling :) 's Avonds heeft hij mensen bij hem thuis uitgenodigd voor een etentje. We rijden dus eerst naar de supermarkt waar hij zich op de parking even in de auto neerlegt voor een dutje en wij de boodschappen voor hem doen :) Thuisgekomen moet hij eerst naar een zaalvoetbalmatch dus Maarten en ik beginnen de groenten al te snijden en helpen hem onder zijn kundige culinaire leiding bij het koken wanneer hij thuiskomt. Het eten wordt echt superlekker! Gewokte sperzieboontjes met een superlekker stuk rundsvlees en de beste puree die we ooit hebben gegeten. Feest! Die avond leren we ook voor het eerst zijn Indonesische huisgenoot Rager kennen die permanent met zijn neus loopt te snuffen (door hooikoorts die hij het jaar rond blijkt te hebben) en ook de smakelijkste lach heeft die ik ooit heb gehoord! Hij slaapt op een groezelig matrasje in een kastachtige ruimte langs de keuken. Iets zegt ons dat Rager een zijprojectje is van onze intrigerende host :)
De volgende dag trekken we er alleen op uit om Melbourne te verkennen en het blijkt een werkelijk héérlijke stad te zijn, verdiend de meest leefbare stad ter wereld!!!! We zijn toevallig in Melbourne tijdens 'The Melbourne Cup'. Een paardenrace en zogezegd 'the race that stops a nation'. In Victoria krijgt iedereen er een dag voor vrij en haast alles in de stad is gesloten. De race wordt al gerend sinds 1861 en is 'a big deal' in heel de staat. Iedereen die naar de race gaat kijken kleedt zich op zijn paasbest: de mannen in chique kostuum en de vrouwen op torenhoge hakken (of ze daar nu op kunnen lopen of niet) in een flashy jurk en met een extravagant hoofddeksel. M'as-tu vu in Melbourne. Op onze eerste verkendag zijn we toevallig net op tijd in de CBD voor de Melbourne Cup Parade: koetsen met opgedirkte vrouwen, luxewagens met de jockey's en een knappe stewardess van Emirates (de hoofdsponsor) aan hun zijde en vervolgens de racepaarden zelf passeren de revue door de hoofdstraat. Tof om gezien te hebben! De volgende dagen spenderen we aan urenlange wandelingen doorheen de hele stad: de grote lanen met imposante negentiende eeuwse gebouwen en hypermoderne wolkenkrabbers, de kleine steegjes met voormalige pakhuizen en galerijen alom, de gezellige straatjes van hippe buurten Fitzroy, Carlton en Collingwood waar peperdure maar prachtige negentiende eeuwse huisjes geschilderd in felle kleuren en versierd met smeedijzeren raamwerk de straten sieren en het vele groen in de stad van de Fitzroy Gardens over Yarra Park en de Botanical Gardens naar een lange wandeling langs de Yarrarivier. Bovendien vind je doorheen de hele stad schitterende graffiti, echt een superfijne mix! We hebben de indruk dat we voortdurend worden voorbijgesjeesd door hipsters met funky kapsels die zich op hun fixies van koffiebar naar koffiebar reppen. Ze zijn hier met zoveel dat wij in onze sjofele reiskloffies grappig genoeg net de non-conformists worden in zo'n überhippe stad :) We dachten maar 4 dagen in Melbourne te blijven maar met Yuji's tripjes en het feit dat het zo'n fijne stad is dient dat verlengd te worden! Yuji heeft al een andere couchsurfer op stapel staan na ons mààr dan is daar Jef, Melbourne-resident sinds 4 jaar en Leuvenaar-bekende via la Reyes die wel een zetel heeft waarop we mogen crashen, super! We gaan samen brunchen (lekker!) en leren weer heel wat bij over de stad, gaan 's avonds naar het Dia de los Muertos-feestje (de Mexicaanse Allerheiligen) van zijn huisgenote Catalina (leuk!) waar onze couch zelfs Jef-made blijkt te zijn (cool!) en verhuizen onze spullen de volgende dag naar Melbourne-crib n°2! Onze laatste wapenfeiten in Melbourne zijn een bezoek aan het Melbourne Museum, een expo over Jean-Paul Gaultier in de National Gallery, zoveel mogelijk koffietjes bij Vincent the Dog (op briljant aanraden van Jef, effectief supergoeie koffie!), een dagje chillen en bloggen in Collins Park en Belgische kost koken voor Jef en huisgenoot Kevin! Op onze laatste avond doen we opnieuw de oversteek richting Yuji die ons uitgenodigd heeft voor een Japans etentje. We nemen al onze spullen al mee gezien we onze auto bij Yuji voor de deur hebben laten staan en we dus de volgende ochtend ook van daar weer vertrekken. We kunnen Ozcar gelukkig nog voor een nacht laten voor wat het is en krijgen de logeerkamer van zijn huidige surfer die voorstelt om voor die ene nacht effectief op de couch te slapen :) Keilief! Het is weer een gezellige avond met heerlijk eten (note to self: de Japanse keuken zeker wat deftiger checken!) en de volgende dag is het tijd om definitief afscheid te nemen van Melbourne en Yuji. Yuji en zijn experiment met zichzelf, toch al één van de interessantste figuren die we in ons leven al zijn tegengekomen! Bij het afscheid zegt hij dat we twee van de fijnste mensen zijn die hij via couchsurfing al in zijn huis heeft gehad, uit een steekproef van meer dan 2500 mensen is dat tof om te horen :)
Van Melbourne rijden we naar Wilson's Promontory, een schiereiland en het meest zuidelijke punt van het Australische vasteland. We kamperen in een dorpje nét buiten het nationale park waar ik de supermarkteigenares op de kast jaag met het te wagen te komen vragen of de verzameling van 5 huizen effectief het dorp is, en trekken de volgende ochtend het park in om te gaan bushwalken! We gaan naar een strand dat piept als je erop wandelt en doen een wandeling via een bos waar brand heeft gewoed naar een stuk regenwoud in een moeras tot een prachtige verlaten baai: supermooi!
We rijden verder door Gippsland langs de kust met stops op mooie kampeerplaatsjes, gesprekjes over bosbranden met een ex-brandweerman in een informatiecentrum, een wandeling door moerasland rond meren met keiveel pelikanen om te komen aan onze volgende mijlpaal: The Great Alpine Road! Jaja, u bent even verbaasd dit te lezen als wij waren het te horen: Australië heeft Alpen! Met sneeuw en al!
De weg zwenkt van de kust noordwestelijk het binnenland in en het landschap is van de mooiste die we al gezien hebben: rollende heuvels, grasgroene weides vol grazende Black Angus, prachtige bossen, velden vol kleurrijke wilde bloemen en kilometers van okergeel graan. De dorpjes liggen mijlenver uit mekaar, lijken nauwelijks veranderd te zijn sinds de negentiende eeuw en ademen rust uit, maar dat is dan ook niet verwonderlijk, met een bevolkingsaantal van telkens een honderdtal :) We stoppen bij het meest idyllische kampeerplaatsje tot nu toe, middenin de heuvels met slechts één boerderij in de verre omtrek en voor de rest enkel het geluid van loeiende koeien, zingende vogels, tsjirpende krekels en kwakende kikkers: heerlijk! We doen een wasje in de rivier en steken 's avonds een kampvuur aan waarbij we met ons rood wijntje blijven zitten tot het donker wordt. We twijfelen even of we langer zouden blijven maar rijden toch door en passeren enkele van de weinige ski-oorden die Australië rijk is en die er nu desolaat en verlaten bijliggen bij het begin van de zomer, middenin een landschap vol door vuur kaalgevreten bomen. We maken een lange stop in Beechworth, een stadje dat tijdens de goudkoorts nog met Melbourne gewedijverd heeft om tot hoofdstad van Victoria benoemd te worden maar de duimen heeft moeten leggen. Dat maakt de inwoners er meer dan 150 jaar later niet minder trots om en het is dan ook een prachtig stadje! Zowel de historische gebouwen als de gewone huizen en winkels zijn prachtig gerestaureerd en de geschiedenis van de bekende Australische goudrover Ned Kelly wordt hier meer dan levend gehouden. Met Beechworth slaan we van The Great Alpine Road af naar het noordoosten en steken de Murrayrivier over die de natuurlijke grens vormt tussen de staten Victoria en New South Wales. Hello Snowy Mountains!
Wat we daar doen leest u een volgende keer :)
RSS Feed
