Als je bij India denkt aan sprookjes van duizend-en-één-nacht, grote paleizen, Sjah’s en Maharaja’s op kamelen en olifanten dan zit je hier goed. Rajasthan is nu één grote provincie maar voordien waren het allemaal afzonderlijke koninkrijken, geregeerd door de ene dan wel andere dynastie, wisselend hindoe en moslim, afhankelijk van het tijdperk en de vele vijandige overnames. De vele stadsomwallingen, forten en paleizen zijn hier nu nog getuige van.

We reizen eerst naar Bikaner, een stad van een half miljoen inwoners en niet de meest toeristische trekpleister. We snuiven de sfeer op in de oude stad die zoals overal in Rajasthan weg heeft van een Arabische binnenstad met prachtige symmetrisch uitgesneden façades in kleine, drukke steegjes van kopen en verkopen, spelende kinderen, moskee’s en tempels en huizen. Naast koeien lopen er nu ook overal dromedarissen en grappige geitjes met lange afhangende oortjes rond, die van iedereen en niemand lijken te zijn. We bezoeken het prachtige 400 jaar oude fort waarvan de binnenkant doet denken aan het Alhambra in Granada. Alles is afgemaakt met marmer, rode zandsteen, goud en zilver. De Moorse stijl heeft zich vermengd met Indische motieven van echte kunstenaars tot een prachtig resultaat. Een beetje de stijl wel van alle forten en paleizen die we hier in Rajasthan zien. Naast dit fort is het meest bekende in de buurt de ‘rattentempel’. Een bouwwerk uit de 17e eeuw ter ere van een mystica die een incarnatie zou zijn van Durga, één van de vele godheden uit het Hindoestane pantheon. In de tempel leven honderden ratten en muizen waarvan men gelooft dat het reïncarnaties zijn van Hindoestane heiligen. Ze worden door bezoekers vereerd en gevoederd met melk en zoete lekkernijen. Ze kruipen en lopen overal onder, boven en door: heel bijzonder en niet zo vies als we gedacht hadden :)

Onze rit Delhi-Bikaner deden we met de nachttrein wat telkens weer een zalige trip is! We love Indian Railways! Met telkens 4 in een compartiment doezelen we makkelijk in slaap op het regelmatige ritme van de trein. De busrit van Bikaner naar Jaisalmer was andere koek… Die nachtbus vervolledigt toch wel onze top 3 van worst busrides ever… Op nummer 1 de onvergetelijke 18u durende hotsende botsende rit van La Paz naar Rurrenabaque. Rechtopzittend, geen toilet, kinderen met luizen achter ons,eten op onze schoot gemorst door de mensen voor ons, hitte, stof en een berrie op ons hoofd gevallen. Dan een verdienstelijke nummer 2 naar de bus in Marokko van Essouira naar Chefchaouen. 14u in een geur van kots en pis. Geen toilet maar daar stoorden onze medereizigers zich niet aan. En dan nu op nummer 3 een bus zonder ramen waar de springveren je ruggengraat hardhandig willen kietelen terwijl de gierende wind je het ademen beneemt. Wel maar voor 6u. Dat scheelt.

Gelukkig was ons eindpunt het schitterende Jaisalmer. Als een luchtspiegeling in de woestijn ligt er een enorm omwald fort op een berg met rondom een drukke woestijnstad in alle mogelijke tinten beige en bruin. Geradbraakt laten we ons in een mototaxi laden en worden we gedropt in onze oase voor de volgende 3 dagen. We leggen ons nog wat te slapen op het dakterras terwijl het hotel rondom ons wakker wordt. We zien er zo ellendig uit dat de Franse vriendin van de Indische hoteleigenaar onze kamer wijzigt en we een zalig lichte en frisse ruimte toegewezen krijgen. Na zo’n rit en een Delhi-belly is dat een droom! We schrobben de vieze bus van ons af en voeren de rest van de dag niet veel meer uit. Dat gaat ook moeilijk voor mij want ik heb de laatste dagen niet veel meer gegeten en voel me zo mottig als een schup… Na de eerste hitte van de dag dolen we rond het in het labyrint van middeleeuwse straatjes en bewonderen we de vele haveli’s; enorme huizen met fris binnenplein van koopmannen van vroeger. Jaisalmer werd rijk door de tax die het hief op de karavanen uit Perzië die na de Thar woestijn de stad moesten passeren onderweg naar het Oosten. Het was een ontmoetingsplaats voor koopmannen uit het Westen met die van India, Zuid-Oost-Azië en China. Chinese opium en zijde werden verruild voor Indische specerijen en Arabische noten en gedroogde vruchten. Na WO II verliep het grootste deel van de handel via de zee maar omwille van de oorlog met Pakistan is Jaisalmer nog altijd strategisch gelegen, ditmaal voor transport van bevoorrading voor de Indische troepen bij de grens.

Het enorme fort in Jasailmer is erg indrukwekkend en schitterend bewaard. De omwalling is 9km lang en heeft 99 bastions en 1 enorme toegangspoort. Verschillende paleizen van verschillende generaties van Maharaja’s werden nog bewoond tot Groot-Brittannië India overnam als kolonie en hun koninkrijken werden ingelijfd in de provincie Rajasthan. Tot nu zijn er nog Maharaja’s en prinsen. Hun titels blijven gelden zoals bij ons die van baronnen en hertogen maar hun politieke macht is verdwenen. Water is zoals in elke woestijn enorm kostbaar dus binnen de stad in het droogste gebied van India wordt al het water bewaard en herbruikt. Vlak buiten de stad ligt een oase vol kleine ghat’s (tempeltjes) rondom met trappen die het water inleiden en een grote toegangspoort. Het is een heel rustgevende omgeving, zeker bij zonsondergang. Gezinnen komen er de gigantische meervallen voeren die zich bijna op land wringen om een stukje brood, er vliegen reigers en enorme vleermuizen vissen (!) er naar waterinsecten: super om te zien!

Na Jaisalmer reizen we opnieuw met de trein 7u door naar Jodhpur, de zogenaamde ‘blauwe stad’. Opnieuw vroeger een ‘koninkrijk’ op zich, waren alle huizen hier blauw geschilderd om de termieten buiten te houden, nu zijn er nog zo enkele wijkjes over. Na Jaisalmer en Bikaner dachten we niet dat het nog indrukwekkender kon maar toch wel! Het fort van Jodhpur is zo mogelijk nog hoger gelegen, nog groter en massiever, nog verfijnder qua decoratie. Al sinds we in India zijn is het festival van Ganesha (zoon vanShiva met olifantenhoofd) aan de gang, dat langer dan een week duurt. In Jodhpur is het moment van de culminatie van dat festival aangebroken. Elke wijk of buurt maakt zijn eigen Ganesh-standbeeld, versiert een tractor, kruipt er met een hele bende achterop en rijdt onder luid gejoel de stad in, naar het grootste waterbassin. Eenmaal in de stad lopen de jongens en mannen achter de tractor en dansen als gekken. Really, zo uitgelaten als je nog nooit iemand hebt zien dansen... Een voor een mag elke wijk zijn Ganesh-standbeeld het bassin in gooien. Gepaard gaand met de typische Indische muziek uit gigantische boxen en het dansen, is het gooien van gekleurd poeder. Elke wijk heeft een andere kleur en gooit er kwistig mee in het rond. Ons plan is om gewoon een kijkje te gaan nemen en dan op ons gemak een lassi te gaan drinken op het marktplein bij de klokkentoren. Maar daar moet ook de stoet langs passeren. Met alle gevolgen van dien... Danig en toch wel all-over gezegend in fluoroze en felblauw zijn we vervolgens het evenement op het marktplein en omstreken. Maar als jij de bezoeker bent moet je niet zeuren als je door iedereen wordt uitgelachen en gewoon vriendelijk terug lachen. En dat is wat we doen: schaapachtig glimlachen naar alle vrolijk wijzende vingers, helemaal tot aan ons hostal waar het best wel even duurt voor we al dat poeder uit onze haren, huid en kleren gepoetst krijgen...

Van Jodhpur gaat het naar Udaipur in het zuiden, opnieuw met een nachtbus, maar dan de Indian-style deluxe-versie. Bovenin de bus zijn cabines - voor 1 persoon links, voor 2 personen rechts – met rode gordijntjes, in dezelfde kleur als de matrasachtige onderkant en een plexiglazen schuifdeurtje voor meer privacy. Het lijkt eigenlijk alsof je in een disco-doodskist ligt. Maar dan voor 2 personen in ons geval. Om 4u 's nachts komen we aan en worden we door onze rickshaw gedropt in onze zalige haveli met megagroot bed. Udaipur werd gebouwd vlakbij een groot meer en Maharaja na Maharaja werden er doorheen de eeuwen meer artificiële meren bij aangelegd, verbonden met elkaar door een kanaalsysteem. Rond en ook op de kleine eilandjes in de meren liggen overal gigantische, elegante paleizen. Vooral die op het meer lijken er wel op te drijven, ze zijn helemaal rond het eiland heen gebouwd. Opnieuw kijken we onze ogen uit in de vroegere luxe-optrekjes van de plaatselijke koningen en dwalen we rond in de kleine straatjes, gaan we even bekomen van de hitte rond de verschillende meren, in ex-Maharaja-prinsessen-tuinen, wandelen we de heuvels op om Udaipur ver onder ons te zien liggen bij de ondergaande zon,...

Halte 5 in Rajasthan is Pushkar. Een klein stadje gebouwd rond een meer waar Brahma naar verluidt een lotusbloem zou hebben laten vallen en nu dan ook het heiligste water na dat van de Ganges. Brahma is 'de nummer 1' van de heilige drievuldigheid Brahma – Visjnoe – Shiva en is de schepper van de 3. Het hele jaar door komen hier duizenden pelgrims van heinde en verre heen om allerlei complexe rituelen te laten uitvoeren en zich te baden in het meer. Duizenden pelgrims en duizenden hippies. Voornamelijk uit Israël. Die hier ook hun spirituele ei komen leggen, al dan niet vertoevend in de hogere sferen van Mother Ganga. Pushkar heeft zich dan ook, naast Hindoe-pelgrimsplaats, heruitgevonden als Hippie-mekka met alle commerciële gevolgen van dien. Je ruikt overal patchoelie, ziet overal winkeltjes voor hippiekleren en hoort overal Mr. Marley uit de boxen schallen. Peace, love and understanding my brother. Maarten en ik blijven een paar uur zitten in de ghats die toegang geven tot het meer. We zien rijk en arm, gezinnen en koppels passeren om door Brahma-'priesters' rituelen te laten uitvoeren om hun karma te zuiveren. Heel bijzonder. Vreemd ook dat in zo'n restrictieve cultuur wat betreft het tonen van je lichaam of het tonen van affectie, hier iedereen zich vlotjes uitkleedt om zich te baden in het water. Mannen én vrouwen door mekaar.

Na het iets rustigere Pushkar sporen we door naar onze laatste stad in Rajasthan, de hoofdstad Jaipur. We hadden al vaak gehoord dat Jaipur gewoon een klein-Delhi is maar dat valt goed mee! We ontdekken eindelijk een begrijpelijk bussysteem dus naast lange wandelingen kunnen we nu eindelijk ook gemotoriseerd vervoer nemen, want rickshaw's proberen we zowat te vermijden. Er zijn zelfs 2 opties! De sjiekere, stadbussen van de overheid met airco en al, en dan - een beetje Zuid-Amerika-style - zijn er de aftandse busjes waar er iemand uit de 'deur' (of iets wat ervoor moet doorgaan) hangt om te roepen waar de bus heen gaat, mensen er zo snel mogelijk op te stouwen als ze mee willen en ook het geld voor het ritje komen innen terwijl zijn collega de chauffeur in een waanzinnig spelletje 'chicken' door het Indische verkeer laveert, uiteraard onophoudelijk gebruikmakend van zijn claxon... Jaipur ligt zoals we al van Rajasthan gewoon zijn vol forten en paleizen, midden in de stad of met prachtige uitzichten op hoge bergtoppen. Een beetje paleismoe wandelen we enkel naar de hoger gelegen forten en wat een view! Jaipur is een stad die gesticht werd op basis van een heus plan, en niet zomaar gegroeid is vanuit een groepje bewoners. Het volgt de Hindoemap van het universum en is opgebouwd uit een grid van 9 blokken. Je ziet dus mooi het dambordpatroon van grote lanen, afgezoomd met bomen, de paleizen, de waterbassins en het hele sjieke gigantische hemelobservatorium uit 1728 van stadsstichter Maharaja Jai Singh. De lieve man was zeer geïnteresseerd in de hemellichamen en als je Maharaja bent, bestel je natuurlijk alles in't groot. De instrumenten zijn dan ook de grootte van een uit de kluiten gegroeide stadswoning. Heel indrukwekkend! Ons laatste wapenfeit is een busritje naar een fort een tiental kilometer buiten Jaipur dat misschien wel het mooiste gelegen is van allemaal! Opnieuw hoog op een berg met zicht op de omringende heuvels, beneden een groot meer met een prachtige tuin als eiland er middenin. En wat nóg beter is, is dat we er op een olifant gezeten in rijden. Like a boss :)

En daarmee hebben we Rajasthan achter ons gelaten en zitten we nu in Agra, stad van de Taj Mahal. Meer daarover binnen een paar dagen :)

Veel liefs,

Maestro en Divtsje

Hallo allemaal,

Onze eerste dikke week zit erop. Na Delhi zijn we nu onderweg in Rajasthan. De provincie van Sjah’s en Maharaja’s. Droog en heet, vlak naast de Thar woestijn bij de grens met Pakistan. Bij deze al een kort verslag van onze eerste indrukken!

India is intens, zoveel kan gezegd worden. Het land lijkt het alleenrecht op ‘Veelheid’ te bezitten. Veel geur, veel visuele impulsen, veel lawaai, veel smaken, veel mensen,… En we zijn meteen naar het hart van de multipliciteit gegaan: we verbleven in Delhi in de oude bazaar, zowat het drukste punt van de hoofdstad blijkbaar. Als een krioelend mierennest van mensen is het een doolhof van allerlei kleine straatjes met winkeltjes die alles en niets verhandelen, met marktkramers op straat die een kar vol of een handvol uitstallen, met mensen die alle richtingen uit moeten, met auto’s, rickshaw’s, brommers, mototaxi’s, fietsen en koeien die zich bewegen in een stroom zonder regels. Of toch: de claxon. Die altijd en overal wordt gehanteerd en zoveel betekent als: ‘hier kom ik, ofwel ga jij uit de weg ofwel wordt je omver gemaaid’. Tenzij je een koe bent. Dan mag je alles. 'In principe' – en dat betekent hier niet veel - rijdt men links. Maar verkeers'regels' zijn hier een uiterst rekbaar begrip. Iedereen rijdt gewoon waar er plaats is. Ritsen tot het summum verheven! We zien bijgevolg geen enkele rijdend voertuig zonder krassen en/of deuken. Je bonus-malus schiet hier, gegarandeerd, ogenblikkelijk de hoogte in...

Tot we op de luchthaven stonden, waren we eigenlijk allebei heel kalm voor ons vertrek. Er was nog zoveel te regelen op het laatste moment dat we geen tijd hadden om stil te staan en na te denken. Note to self: 1 week om iedereen nog te zien en de laatste ‘kleine’ dingen nog te regelen alvorens er 18 maanden op uit te trekken is niet voldoende… Maar zodra we echt door de gate moesten en we iedereen moesten achterlaten werd het toch wat emotioneel. Gelukkig had Qatar Airways voldoende entertainment voorhanden om onze vermoeide hersens volledig en compleet af te leiden richting andere oorden. Qatar Airways. We love you! Een eigen entertainmentarsenaal vol met de nieuwste films om te hanteren at will: lovely! We vonden het bijna erg om van het vliegtuig af te stappen ;)

De zomer is voorbij maar het is hier nog steeds warm, Delhi haalt vlotjes 36°C. Na elk tripje door de stad moeten we ons dan ook schoonschrobben van het vuil van de stad en van het constante zweten… Delhi heeft net geen 17 miljoen inwoners en hoogbouw is er niet uitgebreid aanwezig, de oppervlakte is dan ook gigantisch. We doorkruisen de stad in auto (achterin gezeten welteverstaan…) voor een prijsje en krijgen een goed idee van de gekte.

Wat zien we? Ultramoderne huizen naast de rustige Lodi (naam van één van de vele dynastieën) tuinen, prachtige tombes van zandsteen en marmer van 101 verschillende moslimheersers, het prachtige Lal Qila (‘het rode fort’), een vogelhospitaal (enige in de wereld, beetje vies wel al die blinde en kreupele duiven en papegaaien), de Baha’í tempel in de vorm van een enorme lotusbloem (zie fun facts), de fantastische Qutb Minar; een enorme en verfijnd uitgesneden toren van 1199 die de overmacht van de Islam op het Hindoeïsme in het Oosten representeerde, de tegenhanger van de Giralda in Sevilla. We bezoeken een Sikh tempel waar we uitleg krijgen over hun geloof en principes (geen idolatrie, gelijkheid over kastes, ras en geslacht heen, delen in rijkdom) en de gaarkeuken zien waar we net tientallen armen binnenstromen voor hun dagelijkse gratis maaltijd. We gaan naar de oudste handelsstraat van Delhi, Chandni Chowk, toen het huidige Old Delhi gesticht werd en nog Shajahanabad werd genoemd in 1500, waar vlakbij de kruidenmarkt is met enorme zakken vol gedroogde rode chillipepers, kurkuma, komijn, peper... We bezoeken een populaire en feestelijk kleurige hindoetempel, snuiven een beetje politieke geschiedenis op in het Indira Gandhi museum en rijden langs het enorme presidentiële paleis. We bezoeken een schrijn in een drukke en lawaaierige moslimwijk waar we enkel op blote voeten in mogen en komen terecht in een bazaar voor rijke mensen met sjieke eethuisjes, dure winkels, juweliers, geïmporteerd voedsel,… You name it, Delhi has got it.

Is het nu Delhi of New Delhi? Wel, beiden… Delhi bestond al. Maar de Britten besloten om een ‘moderner’ (New) Delhi ernaast neer te poten om te dienen als officiële hoofdstad vanaf 1911. De beide delen vormen dus één geheel. Het is een uit zijn voegen gebarsten monster dat rond of verder bouwt – soms heel letterlijk - op zijn geschiedenis op de ene plaats en ze verslindt op de andere plaats. Als een gebroken rode draad zie je overal doorheen de stad uit alle mogelijke eeuwen en decennia gebouwen, straten, tempels, schrijnen en parken. En mensen. Vooral heel veel mensen. We hebben nog nooit in ons leven zoveel mensen gezien. Het is een aanval op je zintuigen om zoveel geuren, gezichten en geluiden op je af te zien komen, langs je te zien stromen, je vooruit te voelen duwen. Kruidig of zoet, stinkend, bitter, verstikkend. Huid tegen huid tegen stof tegen metaal tegen vacht. Stemmen versus de alomtegenwoordige claxon met mierzoete reclamespotjes erdoorheen en slierten Indische traditionele muziek met hoge falsetstemmen uit krakende boxen tot je oren er pijn van doen. Op de duur wordt het één grote maalstroom. Ofwel stap je erin ofwel loop je er gillend van weg.

We zijn erin gestapt. Het begint op te vallen als er géén geluid is. Je idee van persoonlijke ruimte verdwijnt. Je neus stopt met het filteren van alle verschillende geuren. De kleurige sari’s worden een constante regenboog van stof om je heen. Je vindt het niet meer gek dat er koeien lopen op de snelwegen door de stad. Je springt niet meer verschrikt opzij als de driftig toeterende rickshaw's loodrecht op je af komen om op het laatste moment langs je heen te zwenken. Je vormt mee een geheel van de stroom mensen, van de stroom verkeer die nog gekker is dan die van Lima of Buenos Aires of Marrakech. There are no rules. This is India.

Wat níet 'India' is, zijn wij. Hoe weten we dat? Doordat overal in Delhi mensen stiekem of heel openlijk foto's en filmpjes van ons nemen. Ons komen vragen om mee met hen op de foto te staan. Ons verlegen een hand komen geven. Ons hun kinderen haast in onze armen duwen daarvoor. Geen idee waarom. Sommigen lijken arme boeren te zijn, zelf 'op reis' in Delhi. Zo bezochten we een museum samen met wat leek op een gans dorp. We denken dat zij misschien niet vaak 'live' Europeanen zien? Who knows! Maar als dat is waar Brangelina dagelijks tot de 100e macht doorheen moet: feestelijk bedankt!

We hadden al veel gehoord en gelezen over het maanden op voorhand moeten boeken van treinen en gezien we een beetje met een deadline zitten (op 4 december hebben we in het uiterste zuiden onze vlucht naar Thailand en we willen 1 maand verblijven in Nepal en 2 in respectievelijk het noorden en zuiden van India) besloten we een agentschap aan te spreken om ons vervoer te fixen. We betalen wat meer maar winnen wel tijd en blijven binnen budget. Een beetje een sprong in het diepe want we hebben nog nooit iets op voorhand geboekt, laat staan door iemand anders, maar besloten het erop te wagen.

Onze route gaat van Delhi naar Rajasthan, de 'provincie der koningen'. We vertrekken in Bikaner en gaan vervolgens naar Jaisalmer in het uiterste Westen bij de grens met Pakistan. Dan naar Jodhpur en vandaar naar Udaipur in het uiterste Zuiden, weer noordelijk richting Pushkar en vervolgens westelijk naar de hoofdstad Jaipur. Vervolgens reizen we naar Uttar Pradesh en bezoeken we de Taj Mahal in Agra en de heiligste stad van India in het uiterste Westen van de provincie, Varanasi. Vandaar reizen we via Gorakhpur omhoog naar de grens met Nepal.

Next blog coming soon! Namaste!