Hallo allemaal,
Onze eerste dikke week zit erop. Na Delhi zijn we nu onderweg in Rajasthan. De provincie van Sjah’s en Maharaja’s. Droog en heet, vlak naast de Thar woestijn bij de grens met Pakistan. Bij deze al een kort verslag van onze eerste indrukken!
India is intens, zoveel kan gezegd worden. Het land lijkt het alleenrecht op ‘Veelheid’ te bezitten. Veel geur, veel visuele impulsen, veel lawaai, veel smaken, veel mensen,… En we zijn meteen naar het hart van de multipliciteit gegaan: we verbleven in Delhi in de oude bazaar, zowat het drukste punt van de hoofdstad blijkbaar. Als een krioelend mierennest van mensen is het een doolhof van allerlei kleine straatjes met winkeltjes die alles en niets verhandelen, met marktkramers op straat die een kar vol of een handvol uitstallen, met mensen die alle richtingen uit moeten, met auto’s, rickshaw’s, brommers, mototaxi’s, fietsen en koeien die zich bewegen in een stroom zonder regels. Of toch: de claxon. Die altijd en overal wordt gehanteerd en zoveel betekent als: ‘hier kom ik, ofwel ga jij uit de weg ofwel wordt je omver gemaaid’. Tenzij je een koe bent. Dan mag je alles. 'In principe' – en dat betekent hier niet veel - rijdt men links. Maar verkeers'regels' zijn hier een uiterst rekbaar begrip. Iedereen rijdt gewoon waar er plaats is. Ritsen tot het summum verheven! We zien bijgevolg geen enkele rijdend voertuig zonder krassen en/of deuken. Je bonus-malus schiet hier, gegarandeerd, ogenblikkelijk de hoogte in...
Tot we op de luchthaven stonden, waren we eigenlijk allebei heel kalm voor ons vertrek. Er was nog zoveel te regelen op het laatste moment dat we geen tijd hadden om stil te staan en na te denken. Note to self: 1 week om iedereen nog te zien en de laatste ‘kleine’ dingen nog te regelen alvorens er 18 maanden op uit te trekken is niet voldoende… Maar zodra we echt door de gate moesten en we iedereen moesten achterlaten werd het toch wat emotioneel. Gelukkig had Qatar Airways voldoende entertainment voorhanden om onze vermoeide hersens volledig en compleet af te leiden richting andere oorden. Qatar Airways. We love you! Een eigen entertainmentarsenaal vol met de nieuwste films om te hanteren at will: lovely! We vonden het bijna erg om van het vliegtuig af te stappen ;)
De zomer is voorbij maar het is hier nog steeds warm, Delhi haalt vlotjes 36°C. Na elk tripje door de stad moeten we ons dan ook schoonschrobben van het vuil van de stad en van het constante zweten… Delhi heeft net geen 17 miljoen inwoners en hoogbouw is er niet uitgebreid aanwezig, de oppervlakte is dan ook gigantisch. We doorkruisen de stad in auto (achterin gezeten welteverstaan…) voor een prijsje en krijgen een goed idee van de gekte.
Wat zien we? Ultramoderne huizen naast de rustige Lodi (naam van één van de vele dynastieën) tuinen, prachtige tombes van zandsteen en marmer van 101 verschillende moslimheersers, het prachtige Lal Qila (‘het rode fort’), een vogelhospitaal (enige in de wereld, beetje vies wel al die blinde en kreupele duiven en papegaaien), de Baha’í tempel in de vorm van een enorme lotusbloem (zie fun facts), de fantastische Qutb Minar; een enorme en verfijnd uitgesneden toren van 1199 die de overmacht van de Islam op het Hindoeïsme in het Oosten representeerde, de tegenhanger van de Giralda in Sevilla. We bezoeken een Sikh tempel waar we uitleg krijgen over hun geloof en principes (geen idolatrie, gelijkheid over kastes, ras en geslacht heen, delen in rijkdom) en de gaarkeuken zien waar we net tientallen armen binnenstromen voor hun dagelijkse gratis maaltijd. We gaan naar de oudste handelsstraat van Delhi, Chandni Chowk, toen het huidige Old Delhi gesticht werd en nog Shajahanabad werd genoemd in 1500, waar vlakbij de kruidenmarkt is met enorme zakken vol gedroogde rode chillipepers, kurkuma, komijn, peper... We bezoeken een populaire en feestelijk kleurige hindoetempel, snuiven een beetje politieke geschiedenis op in het Indira Gandhi museum en rijden langs het enorme presidentiële paleis. We bezoeken een schrijn in een drukke en lawaaierige moslimwijk waar we enkel op blote voeten in mogen en komen terecht in een bazaar voor rijke mensen met sjieke eethuisjes, dure winkels, juweliers, geïmporteerd voedsel,… You name it, Delhi has got it.
Is het nu Delhi of New Delhi? Wel, beiden… Delhi bestond al. Maar de Britten besloten om een ‘moderner’ (New) Delhi ernaast neer te poten om te dienen als officiële hoofdstad vanaf 1911. De beide delen vormen dus één geheel. Het is een uit zijn voegen gebarsten monster dat rond of verder bouwt – soms heel letterlijk - op zijn geschiedenis op de ene plaats en ze verslindt op de andere plaats. Als een gebroken rode draad zie je overal doorheen de stad uit alle mogelijke eeuwen en decennia gebouwen, straten, tempels, schrijnen en parken. En mensen. Vooral heel veel mensen. We hebben nog nooit in ons leven zoveel mensen gezien. Het is een aanval op je zintuigen om zoveel geuren, gezichten en geluiden op je af te zien komen, langs je te zien stromen, je vooruit te voelen duwen. Kruidig of zoet, stinkend, bitter, verstikkend. Huid tegen huid tegen stof tegen metaal tegen vacht. Stemmen versus de alomtegenwoordige claxon met mierzoete reclamespotjes erdoorheen en slierten Indische traditionele muziek met hoge falsetstemmen uit krakende boxen tot je oren er pijn van doen. Op de duur wordt het één grote maalstroom. Ofwel stap je erin ofwel loop je er gillend van weg.
We zijn erin gestapt. Het begint op te vallen als er géén geluid is. Je idee van persoonlijke ruimte verdwijnt. Je neus stopt met het filteren van alle verschillende geuren. De kleurige sari’s worden een constante regenboog van stof om je heen. Je vindt het niet meer gek dat er koeien lopen op de snelwegen door de stad. Je springt niet meer verschrikt opzij als de driftig toeterende rickshaw's loodrecht op je af komen om op het laatste moment langs je heen te zwenken. Je vormt mee een geheel van de stroom mensen, van de stroom verkeer die nog gekker is dan die van Lima of Buenos Aires of Marrakech. There are no rules. This is India.
Wat níet 'India' is, zijn wij. Hoe weten we dat? Doordat overal in Delhi mensen stiekem of heel openlijk foto's en filmpjes van ons nemen. Ons komen vragen om mee met hen op de foto te staan. Ons verlegen een hand komen geven. Ons hun kinderen haast in onze armen duwen daarvoor. Geen idee waarom. Sommigen lijken arme boeren te zijn, zelf 'op reis' in Delhi. Zo bezochten we een museum samen met wat leek op een gans dorp. We denken dat zij misschien niet vaak 'live' Europeanen zien? Who knows! Maar als dat is waar Brangelina dagelijks tot de 100e macht doorheen moet: feestelijk bedankt!
We hadden al veel gehoord en gelezen over het maanden op voorhand moeten boeken van treinen en gezien we een beetje met een deadline zitten (op 4 december hebben we in het uiterste zuiden onze vlucht naar Thailand en we willen 1 maand verblijven in Nepal en 2 in respectievelijk het noorden en zuiden van India) besloten we een agentschap aan te spreken om ons vervoer te fixen. We betalen wat meer maar winnen wel tijd en blijven binnen budget. Een beetje een sprong in het diepe want we hebben nog nooit iets op voorhand geboekt, laat staan door iemand anders, maar besloten het erop te wagen.
Onze route gaat van Delhi naar Rajasthan, de 'provincie der koningen'. We vertrekken in Bikaner en gaan vervolgens naar Jaisalmer in het uiterste Westen bij de grens met Pakistan. Dan naar Jodhpur en vandaar naar Udaipur in het uiterste Zuiden, weer noordelijk richting Pushkar en vervolgens westelijk naar de hoofdstad Jaipur. Vervolgens reizen we naar Uttar Pradesh en bezoeken we de Taj Mahal in Agra en de heiligste stad van India in het uiterste Westen van de provincie, Varanasi. Vandaar reizen we via Gorakhpur omhoog naar de grens met Nepal.
Next blog coming soon! Namaste!
Onze eerste dikke week zit erop. Na Delhi zijn we nu onderweg in Rajasthan. De provincie van Sjah’s en Maharaja’s. Droog en heet, vlak naast de Thar woestijn bij de grens met Pakistan. Bij deze al een kort verslag van onze eerste indrukken!
India is intens, zoveel kan gezegd worden. Het land lijkt het alleenrecht op ‘Veelheid’ te bezitten. Veel geur, veel visuele impulsen, veel lawaai, veel smaken, veel mensen,… En we zijn meteen naar het hart van de multipliciteit gegaan: we verbleven in Delhi in de oude bazaar, zowat het drukste punt van de hoofdstad blijkbaar. Als een krioelend mierennest van mensen is het een doolhof van allerlei kleine straatjes met winkeltjes die alles en niets verhandelen, met marktkramers op straat die een kar vol of een handvol uitstallen, met mensen die alle richtingen uit moeten, met auto’s, rickshaw’s, brommers, mototaxi’s, fietsen en koeien die zich bewegen in een stroom zonder regels. Of toch: de claxon. Die altijd en overal wordt gehanteerd en zoveel betekent als: ‘hier kom ik, ofwel ga jij uit de weg ofwel wordt je omver gemaaid’. Tenzij je een koe bent. Dan mag je alles. 'In principe' – en dat betekent hier niet veel - rijdt men links. Maar verkeers'regels' zijn hier een uiterst rekbaar begrip. Iedereen rijdt gewoon waar er plaats is. Ritsen tot het summum verheven! We zien bijgevolg geen enkele rijdend voertuig zonder krassen en/of deuken. Je bonus-malus schiet hier, gegarandeerd, ogenblikkelijk de hoogte in...
Tot we op de luchthaven stonden, waren we eigenlijk allebei heel kalm voor ons vertrek. Er was nog zoveel te regelen op het laatste moment dat we geen tijd hadden om stil te staan en na te denken. Note to self: 1 week om iedereen nog te zien en de laatste ‘kleine’ dingen nog te regelen alvorens er 18 maanden op uit te trekken is niet voldoende… Maar zodra we echt door de gate moesten en we iedereen moesten achterlaten werd het toch wat emotioneel. Gelukkig had Qatar Airways voldoende entertainment voorhanden om onze vermoeide hersens volledig en compleet af te leiden richting andere oorden. Qatar Airways. We love you! Een eigen entertainmentarsenaal vol met de nieuwste films om te hanteren at will: lovely! We vonden het bijna erg om van het vliegtuig af te stappen ;)
De zomer is voorbij maar het is hier nog steeds warm, Delhi haalt vlotjes 36°C. Na elk tripje door de stad moeten we ons dan ook schoonschrobben van het vuil van de stad en van het constante zweten… Delhi heeft net geen 17 miljoen inwoners en hoogbouw is er niet uitgebreid aanwezig, de oppervlakte is dan ook gigantisch. We doorkruisen de stad in auto (achterin gezeten welteverstaan…) voor een prijsje en krijgen een goed idee van de gekte.
Wat zien we? Ultramoderne huizen naast de rustige Lodi (naam van één van de vele dynastieën) tuinen, prachtige tombes van zandsteen en marmer van 101 verschillende moslimheersers, het prachtige Lal Qila (‘het rode fort’), een vogelhospitaal (enige in de wereld, beetje vies wel al die blinde en kreupele duiven en papegaaien), de Baha’í tempel in de vorm van een enorme lotusbloem (zie fun facts), de fantastische Qutb Minar; een enorme en verfijnd uitgesneden toren van 1199 die de overmacht van de Islam op het Hindoeïsme in het Oosten representeerde, de tegenhanger van de Giralda in Sevilla. We bezoeken een Sikh tempel waar we uitleg krijgen over hun geloof en principes (geen idolatrie, gelijkheid over kastes, ras en geslacht heen, delen in rijkdom) en de gaarkeuken zien waar we net tientallen armen binnenstromen voor hun dagelijkse gratis maaltijd. We gaan naar de oudste handelsstraat van Delhi, Chandni Chowk, toen het huidige Old Delhi gesticht werd en nog Shajahanabad werd genoemd in 1500, waar vlakbij de kruidenmarkt is met enorme zakken vol gedroogde rode chillipepers, kurkuma, komijn, peper... We bezoeken een populaire en feestelijk kleurige hindoetempel, snuiven een beetje politieke geschiedenis op in het Indira Gandhi museum en rijden langs het enorme presidentiële paleis. We bezoeken een schrijn in een drukke en lawaaierige moslimwijk waar we enkel op blote voeten in mogen en komen terecht in een bazaar voor rijke mensen met sjieke eethuisjes, dure winkels, juweliers, geïmporteerd voedsel,… You name it, Delhi has got it.
Is het nu Delhi of New Delhi? Wel, beiden… Delhi bestond al. Maar de Britten besloten om een ‘moderner’ (New) Delhi ernaast neer te poten om te dienen als officiële hoofdstad vanaf 1911. De beide delen vormen dus één geheel. Het is een uit zijn voegen gebarsten monster dat rond of verder bouwt – soms heel letterlijk - op zijn geschiedenis op de ene plaats en ze verslindt op de andere plaats. Als een gebroken rode draad zie je overal doorheen de stad uit alle mogelijke eeuwen en decennia gebouwen, straten, tempels, schrijnen en parken. En mensen. Vooral heel veel mensen. We hebben nog nooit in ons leven zoveel mensen gezien. Het is een aanval op je zintuigen om zoveel geuren, gezichten en geluiden op je af te zien komen, langs je te zien stromen, je vooruit te voelen duwen. Kruidig of zoet, stinkend, bitter, verstikkend. Huid tegen huid tegen stof tegen metaal tegen vacht. Stemmen versus de alomtegenwoordige claxon met mierzoete reclamespotjes erdoorheen en slierten Indische traditionele muziek met hoge falsetstemmen uit krakende boxen tot je oren er pijn van doen. Op de duur wordt het één grote maalstroom. Ofwel stap je erin ofwel loop je er gillend van weg.
We zijn erin gestapt. Het begint op te vallen als er géén geluid is. Je idee van persoonlijke ruimte verdwijnt. Je neus stopt met het filteren van alle verschillende geuren. De kleurige sari’s worden een constante regenboog van stof om je heen. Je vindt het niet meer gek dat er koeien lopen op de snelwegen door de stad. Je springt niet meer verschrikt opzij als de driftig toeterende rickshaw's loodrecht op je af komen om op het laatste moment langs je heen te zwenken. Je vormt mee een geheel van de stroom mensen, van de stroom verkeer die nog gekker is dan die van Lima of Buenos Aires of Marrakech. There are no rules. This is India.
Wat níet 'India' is, zijn wij. Hoe weten we dat? Doordat overal in Delhi mensen stiekem of heel openlijk foto's en filmpjes van ons nemen. Ons komen vragen om mee met hen op de foto te staan. Ons verlegen een hand komen geven. Ons hun kinderen haast in onze armen duwen daarvoor. Geen idee waarom. Sommigen lijken arme boeren te zijn, zelf 'op reis' in Delhi. Zo bezochten we een museum samen met wat leek op een gans dorp. We denken dat zij misschien niet vaak 'live' Europeanen zien? Who knows! Maar als dat is waar Brangelina dagelijks tot de 100e macht doorheen moet: feestelijk bedankt!
We hadden al veel gehoord en gelezen over het maanden op voorhand moeten boeken van treinen en gezien we een beetje met een deadline zitten (op 4 december hebben we in het uiterste zuiden onze vlucht naar Thailand en we willen 1 maand verblijven in Nepal en 2 in respectievelijk het noorden en zuiden van India) besloten we een agentschap aan te spreken om ons vervoer te fixen. We betalen wat meer maar winnen wel tijd en blijven binnen budget. Een beetje een sprong in het diepe want we hebben nog nooit iets op voorhand geboekt, laat staan door iemand anders, maar besloten het erop te wagen.
Onze route gaat van Delhi naar Rajasthan, de 'provincie der koningen'. We vertrekken in Bikaner en gaan vervolgens naar Jaisalmer in het uiterste Westen bij de grens met Pakistan. Dan naar Jodhpur en vandaar naar Udaipur in het uiterste Zuiden, weer noordelijk richting Pushkar en vervolgens westelijk naar de hoofdstad Jaipur. Vervolgens reizen we naar Uttar Pradesh en bezoeken we de Taj Mahal in Agra en de heiligste stad van India in het uiterste Westen van de provincie, Varanasi. Vandaar reizen we via Gorakhpur omhoog naar de grens met Nepal.
Next blog coming soon! Namaste!
RSS Feed
